Another mile to run…

De week begon een beetje kwakkelend. Kwakkelend in de zin van dat ik pijntjes had. Maaaarr… gelukkig eindigde de week heel sterk met een loop van 24 km! Rotterdam, here I come!

Maandag stond er een klein rondje van 5 km op het programma. In het schema van MyAsics moet ik de komende weken op maandag iedere keer een rustig 5 km loopje. Ik moet zeggen dat ik dat wel fijn vind. Op maandag werk ik namelijk en na het werk vind ik het in de winter in het donker wat lastiger om de deur uit te gaan. Hoe fijn was het om deze week te merken dat het gelukkig steeds wat langer licht is! Ik kon mijn rondje in het licht starten en dat scheelt al heel veel. Mijn kuiten en schenen deden nog wat zeer en toen ik na 4 km weer thuis was, besloot ik het daar bij te laten. Die avond ging ik naar de fysio en nadat zij alles helemaal los gemasseerd had, voelde mijn lijf gelukkig weer een stuk beter aan!

Op woensdag had ik met Monique afgesproken voor een rondje door het bos. We kozen alleen voor de onverharde paden en met een gemiddelde van 6.06 min/km deden we een relaxt rondje waarbij we ook nog konden kletsen. Volgens mijn schema ‘moest’ ik eigenlijk tussen de 5.43 en 5.59 min/km lopen, maar de fysio had aangegeven het nog even rustig aan te doen en te kijken hoe mijn kuiten zich zouden houden. Die hielden zich prima! Dat was fijn en dat gaf een goed uitzicht om zaterdag de duurloop te gaan lopen.

Die  duurloop van 24 km liep ik met weer samen met Monique. Voor haar een goede oefening in het lopen van een lange afstand en meteen een PR betreft wat kilometers betreft. Yeah! We voelden ons allebei beter dan afgelopen woensdag, dus dat was erg fijn. We begonnen rustig en achteraf gezien was die eerste kilometer het langzaamst. Ik zag het gemiddelde per kilometer omlaag kruipen naar mate we verder liepen, dat vond ik een goed teken. We waren het lekker aan het opbouwen. Na ongeveer 18 bleek dat ons gemiddelde tempo aardig in de buurt kwam van wat mijn schema voorschreef, namelijk 6.06 min/km. Ik heb nog nooit zo’n lange afstand met die snelheid kunnen lopen (naja, afgezien van mijn halve marathon wedstrijden, die liep ik wel een stuk sneller), maar in de trainingen voor Düsseldorf en Amsterdam liep ik mijn lange duurlopen langzamer. Toen ik doorkreeg dat we dus lekker op tempo liepen, wilde ik het graag vasthouden. En ja, dan slaat de stress toe, schiet m’n hartslag omhoog en loop ik eigenlijk minder lekker. Grrrr… Eigenlijk ben ik dan een beetje boos op mezelf, omdat ik me ten eerste dan toch laat leiden door het tempo en ten tweede zenuwachtig word als het goed gaat. Ach ja ;-) Zo houd je altijd wat he en dat kan ik dus nog verbeteren ;-) In ieder geval hebben we uiteindelijk 24 km gelopen die goed gingen en waarbij m’n lichaam ook goed voelde. Van mijn kuiten en schenen had ik geen last, blij! En dit geeft vertrouwen voor de 30 in Schoorl over twee weken!

Komende week is een wat rustigere week, met minder kilometers. Ook wel lekker om een beetje bij te komen. Maandag moet ik nog een keer naar de fysio. Hopelijk maakt zij m’n kuiten dan weer los en blijft dat allemaal net zo goed voelen als het nu doet!