Zoals ik al eerder schreef, merk ik de afgelopen weken dat mijn snelheid weer wat meer terug komt. In juni van 2016 liep ik een PR op de 10 km. Begin juli kreeg ik een blessure en toen was mijn snelheid in ene verdwenen. Ik ben dus heel blij dat ik dat nu weer aan het opbouwen ben. Het gaat zelfs zo goed, dat ik vorige week zondag in Amsterdam bijna mijn PR verbeterde. Wat dat betreft zit ik weer op mijn oude niveau! Helemaal goed toch zou je denken. Of zit er een addertje onder het gras?
Ja, ik ben blij dat ik weer sneller word. Ik weet dat het daar niet om draait, maar hé, geef toe, het is altijd leuk als je een PR loopt. Dat geeft je een doel om voor te trainen! Maar met het groeien van mijn snelheid, merk ik ook weer het groeien van pijntjes. Een pijntje in mijn voet, een pijntje in mijn knie en, waar ik me het meeste zorgen om maak, een pijntje bij mijn scheenbeen…
In juni was ik ook lekker op dreef. Eind juni liep ik mijn PR en ik lag helemaal op koers om de Dam tot Damloop binnen de anderhalf uur te lopen. Maar goed, helaas kreeg ik vlak na het lopen van mijn PR een knieblessure en kon ik dat wel vergeten. Toen dacht ik dat het kwam doordat ik te veel had gelopen. Ik had namelijk meer gelopen dan normaal. Af en toe wel vier keer per week, terwijl ik daarvoor altijd drie keer per week liep. Best een logische gedachte dus dat ik dacht dat het daarmee te maken had.
Nu loop ik keurig drie keer per week en probeer ik ook trouw de krachtoefeningen te doen die de fysio mij voorschrijft. Tot vorige week zondag ging dat perfect. De snelheidstrainingen kon ik volhouden en ik had nergens last van. En toen kwam dus de Vondelparkloop. Het ging die dag hartstikke lekker, ik heb top gelopen en bijna verbeterde ik mijn PR. Dat betekent dus dat ik voor mijn doen snel had gelopen. De dag daarna had ik wat last van mijn knie en mijn voet. Niet veel pijn, maar wat irritatie. Mmm… De dag daarna was dat verdwenen, maar had ik last van mijn linkerscheen. De dag daarna kreeg ik in ene last van mijn rechterscheen. Allemaal een beetje onduidelijke pijntjes, maar feit is wel dat ik in juni last kreeg nadat ik mijn snelheid opvoerde en nu ook weer…
Ben ik dan niet gemaakt om snel te lopen? Dat is het eerste wat ik dacht. Misschien moet ik het houden bij een wat comfortabeler tempo. Ik legde het voor bij de fysio. Een beetje angstig gaf ik aan welke pijntjes ik momenteel voel. Angstig, omdat ik bang was dat zij zou zeggen dat ik voorlopig beter niet kan lopen. Gelukkig was dat niet het geval. En ik kan ook best mijn snelheid opvoeren, ik had nu gewoon een beetje pech met de nareactie. De weg naar verbetering gaat nou eenmaal niet altijd over rozen ;-) Mijn kuiten bleken volledig vast te zitten en waarschijnlijk komt daar ook de irritatie bij de schenen vandaan. Nou had ik zelf natuurlijk ook wel gemerkt dat mijn kuiten vrij gespannen waren en ik had al bedacht dat ik de foamroller maar weer eens wat vaker moet gebruiken. Dat was ook haar tip en ik moet mijn kuiten iedere dag masseren. Vandaag mag ik gewoon gaan lopen, maar als ik tijdens het lopen ook last krijg of als de pijn achteraf erger wordt, dan moet ik mijn duurloop van aanstaande zaterdag skippen. Ik hoop dat het los masseren helpt! Juist nu ik in mijn schema weer met de lange duurlopen mag beginnen!
Ik ga ervan uit dat het straks goed voelt, maar mocht dat niet zo zijn, dan zal ik wel eerlijk naar mezelf toe moeten zijn. Het is zo belangrijk om naar je lichaam te luisteren! Ook al wil je misschien sneller lopen, het moet wel kunnen. Uiteindelijk is het belangrijk dat je lekker kan lopen en geen blessures oploopt! Ik ben liever 5 minuten langzamer dan gepland op de marathon, dan dat ik helemaal geen marathon loop. Want pijnvrij kunnen hardlopen; dat is het hoogste doel!
Note: Ik heb vandaag heerlijk kunnen lopen, geen pijn en ook achteraf geen last. Zal dan toch waarschijnlijk de stijfheid van mijn kuiten zijn geweest wat logischerwijs niet fijn aanvoelde! Joehoe! Ik ga dus lekker door met trainen. En wie weet wel én sneller worden én lekker lopen. Is dat dilemma ook opgelost ;-)
Een marathon is vooral een kwestie van genoeg uithoudingsvermogen en een gebalanceerde voorbereiding, waarin nauwlijks tot geen snelheidstraining zit. Hier is wat uitleg die wellicht kan helpen. De info komt uit het boek Advanced Marathoning van Pete Pfitzinger en Scott Douglas, die er wetenschappelijk onderzoek aan besteed hebben, plus jarenlang atleten begeleid hebben (voor hun data).
Meer snelheid komt uit een hogere vo2max (laagste snelheid waarbij maximaal lucht ingeademd wordt) en in mindere mate een efficiëntere manier om energie te gebruiken onder het hardlopen.
De vo2max blijft na 2 jaar regelmatig en zonder onderbrekingen volgens een schema hardlopen ongeveer gelijk, zolang het lichaamsgewicht gelijk blijft. Het antwoord is dan afvallen, maar dat kan slecht beperkt bij mensen zonder overgewicht. Het kan tot 15% aan snelheidswinst geven tussen ongetrainde en optimaal getrainde lopers, bij gelijkblijvend lichaamsgewicht.
Een efficientere energieverbranding is een combinatie van fysiologie (regelmatig rustig lange afstanden lopen op een nuchtere maag, zodat aanpassing plaatsvindt) en looptechniek (kort grondcontact, zodat weinig energie verloren gaat bij het landen op de voet). In totaal kan een lichtvoetige lange-afstandsloper ongeveer 2 % meer snelheid hebben uit een betere loopefficiëntie dan een ongetrainde loper.
LikeLike
Ik richt me momenteel volledig op de marathon en niet zo zeer op snelheid. Maar doordat ik ben teruggekomen van een lichte blessure, merk ik wel dat ik sneller word ten opzichte van wat het was tijdens en na die blessure :-) Ik denk dat ik zeker nog winst kan behalen wanneer ik mijn looptechniek eens onder de loep neem. Bedankt voor de info!
LikeGeliked door 1 persoon
Veel succes!
LikeLike