Road to Rotterdam 7

Yeah, dit was weer een week waarin ik gewoon normaal drie keer heb kunnen trainen! De Vondelparkloop zat wel nog in m’n benen, dus ik heb iets rustiger aan gedaan dan de bedoeling was. Maar goed, het gaat erom dat het lekker ging, toch?! Ik neem je even mee door mijn week.

Maandag mocht ik een heel rustig loopje van 5 km doen. Met rustig bedoel ik een pace boven de 7.00 min/km. De dag ervoor had ik de Vondelparkloop gedaan. Ik had niet echt spierpijn, maar m’n benen waren wel nog moe hiervan. Dus ik was blij dat ik niet zo heel hard hoefde. Na m’n werk deed ik mijn loopje. Ik moet me er altijd even toe zetten om daadwerkelijk m’n hardloopkleding en schoenen aan te doen, maar toen ik eenmaal op weg was, was het toch wel weer lekker. In eerste instantie ging ik te hard, maar na 2 km zakte m’n tempo echt in. Ik kon op dat moment gewoon ook niet harder. Uiteindelijk lag m’n gemiddelde snelheid wel hoger dan gepland, maar goed. Dat zat er weer op!

Woensdag was het een prachtige winterse dag, dus ik had niet veel moeite om uit bed te komen en gelijk na het ontbijt op pad te gaan. Het was zonnig, de wereld was wit van de rijp, dus alles zag er prachtig uit. Ik moest 12 km redelijk snel lopen, met een minimale gemiddelde snelheid van 5.59 min/km. De eerste 2 a 3 km ging dat super. Ik was nog koud en liep heel gemakkelijk. Toen ik warm was gedraaid, kreeg ik het moeilijker. Ik had nog steeds zware benen! Ik probeerde het tempo wel vol te houden, maar dat lukte niet heel goed. Ik zakte steeds wat in, om daarna weer wat te versnellen. Omdat de hele omgeving zo fotogeniek was, heb ik natuurlijk wel een paar fotomomentjes gehad. Zo werd het een hardloop/fotorondje. M’n gemiddelde snelheid bleek aan het einde van de ronde op 6.04 min/km te liggen. Eigenlijk was dit de eerste keer dat ik de snelheid die stond voorgeschreven in mijn schema niet haalde. Aan de ene kant baal ik daar een beetje van, aan de andere kant weet ik dat ik me daar niet blind op moet staren en dat het erom gaat dat ik lekker loop.

Zaterdag was weer een mooie dag en ook deze keer begon ik op tijd. Ik had namelijk om half 10 ’s ochtends met Monique afgesproken om een trailrun van 18 km te doen. Wanneer de zon schijnt, het niet zo hard waait en het droog is, dan kan het niet anders dan dat je daar zin in hebt toch! We hadden afgesproken om de Zwarte route tussen Castricum en Egmond te doen. Monique had die al eens eerder gelopen en ik had hem voor een deel al eens gelopen, alleen raakte ik toen de route kwijt ;-) Nu dus een nieuwe kans om wel de volledige route te lopen! We hadden afgesproken om niet te hard te gaan, want deze route zou nou eenmaal zwaarder zijn dan wanneer je 18 km op het asfalt loopt. Aangezien ik ook niet wist of alle moeheid uit mijn benen zou zijn, vond ik het ook wel fijn om wat relaxter te lopen. We liepen echt heerlijk! We hadden een dusdanige snelheid dat we ook nog gewoon gezellig konden kletsen. Bij Egmond bleek dat de wandelmarathon georganiseerd werd en die ging voor een deel over de zwarte route. Oeps, wisten wij niet! Op zich geen probleem, want we mochten er natuurlijk gewoon lopen, maar het was daardoor wel heel erg druk op de paden. Af en toe moesten we even slalommen, zeker op het deel van de route met de meeste hoogtemeters. Uiteindelijk was de route iets langer dan 18 km en het mooiste was dat m’n benen goed voelden. De eerste langere duurloop in aanloop naar Rotterdam zit er op! Vanaf nu zal ik in de weekenden vaker een lange duurloop gaan doen, zin in!