Nadat ik vorige week zondag 15 kilometer had gelopen tijdens de 30 van Amsterdam Noord, leek het me verstandig om maandag even een rustdag in te plannen. Normaal gesproken had ik dan een herstelloopje gedaan, maar met de knieblessure leek het me beter om niet meteen weer te hard van stapel te lopen. Daarom liep ik woensdag pas weer en ik ben vandaag op pad gegaan!
Woensdagochtend was ik vrij en het was een heerlijke dag, dus alle reden om dan ’s ochtends de hardloopschoenen aan te trekken zou je zeggen. Maar dat deed ik pas ’s avonds! Ik ging namelijk een rondje lopen met Jolanda, die ik ken van Instagram. Heel gezellig om samen te lopen, de kilometers gaan dan ongemerkt een stuk sneller voorbij. We spraken af een de rand van de duinen en liepen de witte pijltjes route. Die is bijna 10 km. Het was ’s avonds wat afgekoeld, dus dat was prettig. Het lopen ging goed, ik had eigenlijk geen last. Wel merkte ik dat ik nog steeds niet echt tempo kan maken. Als ik dat doe, krijg ik namelijk wel pijn. Zal op zich wel weer komen, ik moet denk ik een klein beetje geduld hebben. Maar laat ik dat nou net met hardlopen niet hebben ;-)
Gezellig samen in het avondzonnetje lopen!
Vandaag stond een lange duurloop in de planning. Ik wilde het liefste 22 km lopen. Maar dat moest wel gaan natuurlijk. De laatste keer dat ik meer dan 20 kilometer liep was 25 juli… Meer dan een maand geleden dus! Toen kreeg ik last van m’n knie. Ik vond het dus ook wel een beetje spannend om vandaag weer zo ver te gaan lopen. Hoe zou het gaan? Maar goed, ik dacht, als het niet gaat, bel ik gewoon m’n vriend en dan kan hij me misschien ophalen. Ik vertrok later dan gepland waardoor ik op het heetst van de dag liep. Niet ideaal, maar goed. Ik had veel water bij me en gelsnoepjes van Powerbar. En ’s ochtends had ik heel stevig ontbeten, dus ik had niet het idee dat ik trek zou krijgen. Ik vertrok in een relaxt tempo. Die was ongeveer 6.20 min/km. Ook nu kon ik niet harder. Het ging gewoon niet. Aan de ene kant had dat te maken met m’n knie, maar de warmte en een stuk conditieverlies zullen ook wel meegespeeld hebben. Maar, ik had geen last. Tot kilometer 13 voelde ik echt helemaal niets. Daarna voelde ik wat stijfheid op komen zetten, maar ik had geen pijn. Na eerst een stuk door de polder gerend te hebben en daarna door het duin, kwam ik aan bij het strand. Daar heb ik na 16 km even een korte pauze gehouden. Vervolgens ging ik weer op weg. Die pauze deed me volgens mij ook wel goed. Het ging best lekker! Ik besloot m’n rondje iets langer te maken en kwam uiteindelijk uit op 23,5 km. Toen was ik wel kapot hoor! Je merkt dat je lichaam het niet meer helemaal gewend is. Maar, ik heb zonder pijn kunnen lopen. En dat was heel fijn!
Zo, langste afstand sinds ruim een maand! Wel met goed ingetapete knieën ;-)
Het stille strand!
Zou die marathon dan toch haalbaar zijn? Ik wil het wel heel graag, maar het moet fysiek wel kunnen. Woensdag heb ik weer een afspraak met de fysio en zal ik weer even overleggen of het verstandig is om verder door te gaan met de lange afstanden!
Another mile to run... 