De veters worden gestrikt, het sporthorloge wordt ingesteld, muziek wordt aangezet en weg ben ik! Het liefste voor een lange duurloop, want dat vind ik lekker relaxt. Alhoewel het soms ook echt bikkelen is hoor! Het ene moment kan ik me onoverwinnelijk voelen, het volgende moment vraag ik me af waar ik mee bezig ben en verlang ik naar huis. Herkenbaar?
Kilometer 0-2
De eerste twee kilometers gaan vaak lekker. Ik kom in mijn ritme, ik ben fris en dus ligt het tempo nog redelijk hoog. Soms iets te hoog en dan weet ik al dat ik zal moeten gaan inleveren op snelheid, maar dat maakt niet uit. Ik heb er nog helemaal zin in.
Kilometer 2-5
Inmiddels ben ik in het bos of in de polder aanbeland. Beide mooie omgevingen om hard te lopen. Ik probeer me daar ook iedere keer bewust van te zijn. Na zo’n vier kilometer bedenk ik me dat als ik een rondje van 5 km had gedaan, wat ook een mooie afstand is, ik bijna thuis was geweest. Maar goed, ik ga nu eenmaal voor meer kilometers, namelijk twintig. Dus ik ben er nog lang niet. Gelukkig mag ik bij 5 km een Powerbar gelsnoepje!
Kilometer 6-7
Op het Powerbar gelsnoepje loop ik vervolgens makkelijk de 6 en 7 kilometer. Voor een groot deel psychisch misschien, maar het helpt. Goh, ik heb er al zeven kilometer op zitten. Dat is dus al bijna 10 km en dan ben ik op de helft!
Kilometer 8-10
Ehhhh… ik was toch bijna op de helft? Kilometer 8 en 9 lijken wel heel lang te duren! Was ik nu maar voor 10 km gegaan. Dan was ik er bijna! Oh, maar dat dacht ik ook bij de 5 km. Gewoon doorzetten dus. En bij 10 km mag ik weer een snoepje!
Kilometer 11-16
Yeah, de 10 km zit erop, ik ben op de helft. Eigenlijk gaat het best lekker. M’n tempo is redelijk constant. Ik zou wel sneller willen, maar ja, dat zit er even niet in. En het gaat nu lekker. Ik heb fijne muziek op en geniet van de omgeving. Oh, wacht, laten we even een fotootje maken om de run vast te leggen! Een korte break dus. En daarna weer vrolijk verder. Bij kilometer 15 neem ik weer een gelsnoepje. Gaat goed!
Kilometer 17
Oké, ik ben er bijna! Nog maar 4 km, dat moet toch echt wel lukken. Dat is ongeveer 24 minuten. Niet eens een half uur. Kom op, even doorzetten.
Kilometer 18-19
Pffff… De laatste kilometers zijn het zwaarst! Ik weet dat ik er bijna ben, maar op de één of andere manier gaan de meters zo langzaam voorbij. Zal ik even wandelen? Nee, doorgaan! Des te sneller ben ik thuis. Met m’n tong op m’n hielen en een dalend tempo ga ik verder.
Kilometer 20
Ohhh, nog maar 1 kilometer! Dat gaat lukken. Dat is van mijn huis naar even voorbij de rotonde. Dat is zo’n kort stukje. Goh, ik heb nog wel wat energie over, even aanzetten dus!
Finish
Jaaaaa… thuis! Wat heb ik lekker gelopen! Deze duurloop kan ik weer van m’n lijstje strepen. Wanneer is de volgende? ;-)
En zo verlopen de meeste runs! Of ik nou 10, 15, 20 of meer kilometer loop, er zitten altijd moeilijke momenten tussen. Maar dat is denk ik logisch. En gelukkig kom ik altijd met een voldaan gevoel thuis!
Another mile to run... 
O zo herkenbaar…je hebt het goed verwoord. Ik kom ook altijd die stukken tegen. En het tempo.. altijd de gedachte nou laat ik maar inplaats van 12 km per uur maar 10km p/u lopen.. maar dat lukt meestal niet want die kadanz is zo lekker.. je zweeft als het waren maar je weet ook dat de kans er is dat je jezelf bij kilometer 15 of iets meer weer tegenkomt en dat het allemaal zwaarder wordt.. ik loop dan ook vaak in de duinen met me duurloop en ja ..ik weet ook dat ik die laatste rit heuvels heb de laatste 2 km … maar elke keer weer is het zo 😂 gr John
LikeLike
Haha, ja, je weet het, maar toch is het lastig om in het begin je tempo aan te passen omdat het dan zo lekker gaat De duinen zijn wel een top trainingsgebied he!
LikeLike
Ja zeker eigenlijk heeft het alles.. de natuur, de rust. In mijn gebied, geen auto’s en geen fietsers. Je kan gewoon blind gaan om het maar zo te zeggen. Het aantal mensen wat ik tegen kom is vaak op twee handen te tellen. Alleen bij de ingangen wat drukker. Vossen en herten dat is wat ik tegenkom. En je training kan eigenlijk niet beter. Ik doe altijd een duurloop daar maar omdat je af en op ga. Onroad /ofroad is het dus ook nog eens een interval.. ik ben gezegend .
Jouw gebied ken ik eigenlijk alleen tot het zweefvliegtuig terrein.
LikeLike
Dit vind ik zo leuk om te lezen. Ik probeerde dit weekend aan mijn familie uit te leggen hoe ik me voelde tijdens duurlopen en ze verbaasden zich over mijn ‘stemmingswisselingen’ tijdens zo’n loop. Mijn vriend die ook loopt, herkent dit ook helemaal niet. Maar precies wat jij zegt, de moeilijk momenten horen erbij en maken het euforische gevoel alleen maar sterker.
LikeLike
Wat leuk dat je het herkent! Voor iedereen is het natuurlijk weer anders, maar ik heb ook echt altijd wel wat moeilijke momenten. Maakt ook helemaal niet uit, als de leuke momenten maar overheersen en als je een run altijd maar goed eindigt! En dat is bij mij gelukkig zo :-)
LikeLike