Zondag 4 september was het zover! De Afsluitdijk ging volledig dicht voor een uniek hardloopevenement. Helemaal leuk, maar helaas… het ging niet door! Omdat ik toch wel heel erg graag wilde lopen, ben ik geswitcht naar een ander evenement: de 30 van Amsterdam Noord. Van die 30 maar 15 kilometer gedaan hoor, maar het was wel erg leuk. Lees verder voor het verslag!
Het leek me bijzonder om eens de Afsluitdijk te rennen, dus toen bekend werd dat de hele dijk dicht ging schreef me een tijdje geleden in voor de gehele Afsluitdijk: 32 kilometer lang rechtdoor lopen om uiteindelijk in Friesland te finishen. De wedstrijd kon mooi als lange trainingsloop voor de marathon in oktober dienen. Maar goed, toen kwam die knieblessure dus om te hoek kijken. En ondanks intensieve behandeling van de fysio, was ik er niet klaar voor om 32 km te rennen. Gelukkig kon ik m’n startnummer omzetten en mocht ik de halve Afsluitdijk lopen. Zou ook best pittig worden, maar zo kon ik in ieder geval nog deelnemen!
Naarmate het weekend dichterbij kwam, werd ik er steeds minder rouwig om dat ik ‘maar’ de halve kon lopen. De weersvoorspelling was nou net alleen die ene dag slecht. Regen en veel wind. Gelukkig wel wind uit het Zuid-Westen (dus wind mee), maar toch. Ik bedacht me dat het echt wel zwaar zou zijn om 16 km lang op dezelfde weg te lopen, met zo ongeveer constant hetzelfde uitzicht. Laat staan als ik dat 32 km lang had moeten doen!
Op zondag moesten we vroeg weg, want de start was ook erg vroeg. De wekker stond om drie uur en daarom waren we de avond daarvoor op tijd gaan slapen. Zodoende hadden we dus niet meer meegekregen dat de hele run afgelast was! Om 3 uur ’s nachts kwam ik erachter… Gelukkig was ik nog niet m’n bed uit, dus ik kon me zo weer omdraaien om verder te slapen. Aan de ene kant baalde ik en vond ik het jammer, aan de andere kant snapte ik de beslissing wel. De dijk ligt natuurlijk hartstikke open en als er onweer is, kan dat gewoon gevaarlijk zijn.
Ik zag ’s nachts ook dat Margret me zaterdagavond al een appje had gestuurd of ik dan mee wilde naar Amsterdam. Daar werd het evenement de 30 van Amsterdam Noord gehouden. Zij zou gaan starten op de 15 kilometer. Dat leek me top. Op die manier kon ik toch nog m’n kilometers maken zonder alleen op pad te hoeven gaan. De wekker om 8 uur gezet en drie kwartier later met Margret en Monique naar Amsterdam gereden.
We waren daar goed op tijd, zodat we alle tijd hadden om even met iedereen bij te kletsen. Er deden veel IG’ers aan de run mee, dus altijd gezellig! Vervolgens de mensen die de 30 gingen lopen uitgezwaaid en na een klein uurtje mochten wij starten. Margret en ik liepen allebei onze eigen race. Wel zo fijn, dan kun je precies je eigen tempo lopen.
De eerste paar honderd was ik nog even druk met het organiseren van al m’n spullen (iPod, gelsnoepjes), maar daarna kwam ik er lekker in ;-) We begonnen met de wind in de rug. Niet verkeerd, maar ik vond het wel heel erg warm. Er was genoeg ruimte op het parcours, dat was dan wel weer mooi. Ik was ook heel blij dat ik m’n eigen rugzak met water mee had genomen, want de eerste waterpost kwam pas na 7,5 km. En daarvoor had ik toch echt al dorst!
De route liep door de polder bij Amsterdam. Eerst een stukje weg en daarna over een dijkje. Heb ik toch nog een dijk gelopen ;-) Langs de kant stond verder geen publiek. Op zich niet erg, maar het was uiteraard wel gezellig geweest als er wel wat mensen hadden gestaan. Ik denk zeker als je de 30 kilometer loopt.
M’n knieën hielden zich goed. De eerste paar kilometer had ik sowieso geen last. Ik denk dat ik ze tot de 5 kilometer helemaal niet heb gevoeld. M’n tempo lag toen zo rond de 6.00 – 6.10 min/km. Een prima snelheid, maar ik wist wel dat ik dit met wind mee liep. Op de terugweg zou ik wind tegen krijgen en dan zou m’n tempo wel iets inzakken. Normaal kan ik dat jammer vinden, omdat ik weet dat ik sneller zou moeten kunnen, maar nu vond ik het niet erg. Het belangrijkste doel was namelijk pijnvrij lopen.
Na 5 kilometer begon ik m’n knieën wel wat te voelen. Ze deden geen pijn, maar het voelde wat stijf aan. Ik merkte dat wanneer ik m’n tempo iets omhoog gooide door wat grotere passen te maken, m’n knieën daartegen protesteerden. Dus verstandig geweest en rustig doorgelopen. Geen enkel moment had ik zoiets van, nu moet ik even wandelen of het los masseren. Dat was top!
Bij de 8 km en 13 km kreeg ik nog een buitje op m’n kop, maar dit hield niet lang aan. En op de 13 km was ik er natuurlijk ook bijna. De laatste kilometer probeerde ik met de finish in zicht nog iets aan te zetten. De finish was op de atletiekbaan, heeft toch altijd wel zoiets om op zo’n baan te finishen. Heb ook altijd idee dat ik op de baan in ene vlieg :-) Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 1.33.40. Niet mijn meest denderende tijd, maar m’n knieën waren er blij mee!
Het was een erg gezellige dag. Lekker gelopen en weer leuke mensen ontmoet. Nu op naar de Dam tot Damloop!
Another mile to run... 