Another mile to run…

Zondag deed ik mee aan de tweede bosloop van AV Castricum. De vorige keer liep ik de 8,8 km en ik had het toen best zwaar. Ik zat toen eigenlijk nog in mijn rustperiode na de marathon en m’n benen voelden zwaar aan. Met dat nog in m’n achterhoofd, had ik niet heel veel zin om te gaan starten. Maar goed, ik wilde wel hardlopen en dan kon ik net zo goed mee gaan doen, want dan had ik tenminste een stok achter de deur om ook daadwerkelijk te gaan rennen. En wat ben ik blij dat ik ben gegaan!

Wat was er leuk aan deze Bosloop?

Het was gewoon een heel erg lekkere race! De temperatuur was fijn (ik had precies genoeg kleding aan), het waaide niet zo hard en het regende ook niet. Het strand was hard, dus dat liep ook fijn. Toen we het strand op liepen, lag er allemaal rijp op het strand, een heel mooi gezicht! Ik kon ook helemaal mijn eigen race lopen. Ik startte niet te snel en daardoor voelde ik me eigenlijk de hele weg wel fit. Vorige keer had ik het idee dat ik helemaal achteraan liep, maar dat bleek later allemaal wel mee te vallen (tja, is toch een psychologisch dingetje…). Nu wist ik dat ik me daar in ieder geval niet druk over hoefde te maken, waardoor ik veel relaxter liep. Deze afstand had ik nog nooit bij een Bosloopje gelopen, dus het was ook leuk om weer een nieuwe route te doen. Naja, nieuw… de route was grotendeels hetzelfde als de vorige keer, maar toch ;-)

   

De start! Helaas niet op de baan, maar er net naast, in het gras ;-)

Wat was er minder leuk?

Volgens mij was het deze keer een stuk drukker dan de vorige keer. Helemaal gezellig natuurlijk, alleen de eerste km gaat over een vrij smal bospad. En ja, bij de start (beide afstanden starten tegelijkertijd) is er natuurlijk nog totaal geen spreiding op het parcours. Dus het was behoorlijk druk! Nadat je het strand op gaat, is dat probleem gelukkig opgelost en heb je ruimte zat. Oh, en een ander dingetje wat minder was (maar wel begrijpelijk), was dat we niet op de baan startten en finishten… Door de mist en de kou was de baan glad, dus dat zou niet veilig zijn. Nu moesten we over het gras naast de baan. Ik vind het altijd wel wat hebben om op de atletiekbaan weer te eindigen, zeker omdat het dan lijkt alsof je op wolkjes loopt. Volgende keer beter!

   

Mul zand, berg op… ZWAAR! Maar we blijven lachen!

Wanneer had ik het zwaar?

Nou, eigenlijk had ik dus niet echt een zwaar moment. Whiehoe! Heel fijn als het zo lekker gaat. Wat bij mij wel altijd een mentaal puntje is, is dat als ik nog maar 1 of 2 km moet en ik heb een lekker tempo, dan ben ik ineens bang dat ik instort. Hierdoor schiet m’n ademhaling vaak omhoog en krijg ik het inderdaad zwaar. Als ik nou gewoon lekker door blijf lopen, dan is er niets aan de hand. Ik weet het, en ik probeer altijd bewust op m’n ademhaling te letten, maar het is nog best lastig. Mmm, en de standopgang is altijd ZWAAR! Dit is een flinke klim en afdaling met mul zand. Hier heb ik dus gewandeld. Ach, had ik ook nog tijd voor een fotomomentje ;-)

   

En ik was niet de enige die om hoog wandelde ;-)

Wanneer voelde ik me helemaal top?

Dat was duidelijk de laatste km! Ook al ging m’n ademhaling toen omhoog, ik kon het tempo vasthouden en zelfs nog iets aanzetten toen de finish in zicht was. Hierdoor vloog ik met een pace van ongeveer 5.10 min/km over de laatste 400 meter :-D

   

Binnen!

En de volgende keer?

De volgende Bosloop is op 31 december, dus leuk om met een hardloopwedstrijdje het jaar af te sluiten! Ook dan kan er weer 10,5 km gelopen worden of de 15,0 km. Ik moet nog even kijken wat het wordt!