Ja hoor, ook dit jaar stond ie weer op het programma: de Tata Steel Marquetteloop. Een gezellig looptje waarbij je kunt kiezen uit de afstanden 7 km, 14 km of 21 km. Je loopt een rondje van 7 km, dus kies je voor de langste afstand, dan zul je 3 rondjes moeten lopen ;-) Het parcours loopt door de polder en op de één of andere manier heb je altijd wind tegen! Daarom vind ik 2 rondjes ook wel genoeg. Gisteren was het zover, lees je mee hoe het ging?
De start was om 12.15 uur. Prima tijd! Nog even lekker rustig opstarten ’s morgens en dan richting de start. Remco liep ook mee, dus we konden gezellig samen heen. We waren er lekker op tijd, dus konden rustig omkleden in de sporthal en naar de start toe lopen.
Lekker op de fiets naar de loop toe en in de sporthal omkleden
Na het klinken van het startschot schoot Remco er als een haas vandoor, alleen wel een haas die ik niet bij kon houden ;-) Ik volgde zelf in een iets rustiger tempo. Afgelopen week had ik veel last van spierpijn gehad en ik begon ook een beetje verkouden te worden. Dus ik wist eigenlijk niet echt wat ik van mezelf kon verwachten. De te kloppen tijd van vorig jaar was 1.19.47 en ik wilde toch eigenlijk wel proberen om daar een aanval op te doen.
Klaar voor!
Ik wist dat ik gemiddeld iets van 5.38 zou moeten lopen om rond de 1 uur en 19 minuten uit te komen. De eerste kilometers kon ik dat prima volhouden. Je hebt dan toch adrenaline in je lijf en in de flow van de menigte ga je wel vooruit. Ik wist dat ik het in de polder wat moeilijker zou krijgen, want daar hadden we tegenwind. Gelukkig was er in de eerste ronde een meneer waar ik dat stukje mee op kon lopen. Het ene moment liep hij voor mij en dan weer ik voor hem. Scheelt toch als je elkaar zo kunt helpen! En zo kwam ik zonder al te veel verval bij het 5 km punt aan. Terwijl ik aan het lopen was, bedacht ik me nog dat ik me misschien toch voor de 7 had moeten inschrijven. Ik wist dat ik dan een goede tijd neer zou gaan zetten en ik vroeg me af of ik in het tweede rondje dit tempo vol kon houden.
Tussen de 6,5 en 7 km stond er aardig wat publiek, heel fijn, werkt motiverend! En zo ging ik het laatste rondje in. Na ongeveer 8-9 km kon ik bij een groepje aanhaken. Eén vrouwtje vertelde dat ze lekker relaxed liep, niet op de toppen van haar kunnen. Wauw, heel knap, ik liep met dit tempo juist maximaal. Gelukkig wilde zij mij in de polder wel helpen en kon ik in haar spoor lopen. Toen ik op het 10 kilometer punt zat, had ik een tijd van 55.38 minuten. Whiehoe! Een PR! Bijna een minuut sneller dan mijn vorige record :-D De loop was nu al geslaagd voor mij, want ook al zou ik nu helemaal inzakken, die PR had ik in ieder geval binnen!
Zo rond de 12 km, toen we de polder weer uit waren, nog even wat met ‘mijn haas’ gekletst, maar ik merkte dat mijn tempo daardoor wel wat inzakte. En dat was natuurlijk niet de bedoeling ;-) Dus de laatste 2 km nog even het gas erop gezet. Ik wist dat heel goed op schema lag. Daar werd ik toen wel een beetje nerveus van, en dat merkte ik aan m’n hartslag en ademhaling. Die zaten vrij hoog, dus ik probeerde goed te blijven ademen om m’n hartslag weer wat rustiger te krijgen. Geen idee of dat ook lukte, want daar heb ik niet meer naar gekeken, ik had nog maar één doel: finishen!
De finish in zicht!
Uiteindelijk kwam ik binnen met een officiële tijd van 1.19.09!! Sneller dan vorig jaar, dus missie geslaagd :-D Ik was heel blij dat het lekker ging, ook al had ik afgelopen week wat pijntjes. De tweede ronde bleek ik zelfs iets sneller te hebben gelopen! In de sporthal stonden twee sportmasseurs klaar voor een gratis massage en aangezien er één vrij was, heb ik m’n hamstrings en kuiten even onder handen laten nemen :-) Onderweg naar huis nog een bakje verse aardbeitjes gekocht, goede afsluiter! Nu op naar de volgende run, de Brooks 10K Champions run over twee weken!
En binnen :-D De tweede ronde zelfs nog iets sneller gelopen dan de eerste!
Another mile to run... 