Another mile to run…

BAM! Wat een droomdebuut voor mij op de marathon! Zo lekker gelopen. Zo genoten van het publiek. Zo genoten van het parcours. En zo trots op mijn tijd! Eens even kijken of ik deze dag onder woorden kan brengen ;-)

Laat ik bij het begin beginnen. Op zaterdag kwamen we aan in Düsseldorf en nadat we eerst de spullen in het hotel gedropt hadden, gingen we daarna meteen m’n startnummer ophalen. De expo was niet groot, twee keer knipperen met je ogen en je was erdoor heen ;-) Maar wel een eerste gezellige ontmoeting met een deel van de halfcrazyrunnerscrew gehad! Leuk om John, Ans, Monique, Michel, Marlous en Marleen in real life te ontmoeten! ’s Avonds met iedereen pasta gebunkerd bij de Italiaan, lekker!

   

Startnummer ophalen! En ja hoor, ik sta op de lijst :-D

Zondagochtend ging de wekker vroeg! Om zes uur om precies te zijn… Ik wilde een uurtje of acht richting het startvak en daarvoor moest natuurlijk even stevig ontbeten worden met pannenkoeken, chocopasta en banaan wat vervolgens ook weer moest zakken ;-) Net na achten liepen we richting de start. Daar ook kennis gemaakt met Hilde, Nicole en Monique. Leuk!

   

Standaard race-day ontbijtje: pannenkoeken met chocopasta en banaan. Daarna op naar het startvak!

Van te voren had ik natuurlijk helemaal bedacht wat ik aan zou trekken, maar nu begon ik ontzettend te twijfelen! Was ik niet te koud gekleed?! Het was namelijk maar iets van 5 graden en toen ik naar de start liep had ik het ondanks drie truien, hemdje, shirt en poncho nog koud… Ik raakte er bijna door in de stress. Bijna… ;-) Uiteindelijk besloot ik gewoon lekker in hemdje en t-shirt te starten. Als ik het echt koud zou krijgen, zou ik onderweg een longsleeve kunnen oppikken. Vanaf het moment dat ik de startlijn passeerde wist ik eigenlijk al dat ik een goede keuze had gemaakt. De kou voelde ik niet meer, waarschijnlijk toch de spanning!

   

Het gaat nu echt bijna beginnen!

De eerste meters ontdekte ik dat ik m’n veters niet goed gestrikt had. Paniek haha :-P Ik wilde nog stoppen, maar bedacht me toen dat dat een beetje overdreven zou zijn. Het was niet dat m’n veter los zat, dus niet zeuren en gewoon doorlopen. Als ie los zou raken, was het nog vroeg genoeg om te stoppen. Daarna kwam ik lekker in m’n ritme. Wel een iets te snel ritme, dus ik besloot wat gas terug te nemen, maar dat was vrij lastig! Mijn hoofddoel was het finishen van de marathon. Als ik dan binnen de vijf uur zou finishen, zou ik heel erg blij zijn. Ik had bedacht om tot de tien kilometer ongeveer 6.20 min/km te lopen, tot de twintig kilometer 6.30 min/km, tot de dertig 6.40 min/km, tot de 35 kilometer 7.00 min/km en dan tot de 42 kilometer 7.20 min/km. Met dat tijdschema zou ik in ongeveer 4 uur en 45 minuten finishen dus dan had ik nog wat speling.

Doorkomst op 7 km!

Tot de 23 kilometer zat ik ver onder dat schema! Ik had rondes tussen de 6.00 en 6.14 min/km. Het ging gewoon zo lekker en m’n benen wilden echt niet langzamer! Onderweg stond er best veel publiek langs de kant! Natuurlijk mijn eigen supportcrew, bestaande uit m’n vriend en ouders, maar ook Monique en Ans heb ik een paar keer gezien! En verder waren alle andere mensen ook super aan het aanmoedigen. Hoe vaak ik wel niet m’n naam heb gehoord, dat geeft echt een boost! Na 13 kilometer gingen we de brug op. Ook daar stonden weer heel veel mensen en de eerste toppers kwamen me alweer tegemoet. In het andere deel van Düsseldorf was het gezellig lopen en ook weer lekker druk. Bij de zestien en zeventien kilometer was het iets rustiger, maar dan zo in ene stonden er weer twee Japanse meisjes langs de kant van de weg met pomponnetjes te cheeren. Dus eigenlijk nergens een saai moment!

Na 23 km kan ik nog lachen :-)

Net voor de 21 kilometer kwam ik Monique Dammers tegen. Samen even gezellig opgelopen en ik kon zowaar nog kletsen! Ze vroeg hoe het ging. Nou, goed… Iets te goed had ik het idee! Wanneer zou ik de klap krijgen? Monique ging er weer vandoor en ik liep lekker op mijn muziekje en genietend van de route verder. Ook het hagelbuitje kon me niet van m’n stuk brengen. De halve marathon kwam ik door op 2 uur en 8 minuten. Niet eens zo heel veel langzamer dan een paar weken geleden in Berlijn. En ik voelde me nu goed. Fris en fruitig! Ik was wel even bang om op een later moment kramp te krijgen, want ik voelde de beenspieren wel, maar gelukkig bleef dat uit.

En ook bij 25 km ben ik nog redelijk fris!

Tussen de 23 kilometer en 35 kilometer ging het ook nog heel lekker met rondes tussen de 6.06 en 6.30 min/km. Bij 29 kilometer dacht ik wel even, wat ben ik in vredesnaam aan het doen. Maar ik wist ook gelijk dat ik daar niet aan moest denken. Als ik daar aan zou beginnen, dan zou het alleen maar zwaarder worden. Ik kon beter genieten van de mensen, het publiek en de muziek, dus dat maar weer gedaan. Onderweg heb ik veel drinken gepakt. In het boek van Annemerel had ik een tip over rietjes meenemen gelezen. De rietjes zouden ervoor zorgen dat je gemakkelijk je bekertje water leeg kunt drinken. En dat werkte super goed! Het water kwam nu eens een keer niet in m’n neus, maar kon ik gewoon lekker opdrinken ;-)

Het 33 km punt… hier kreeg ik het wel wat moeilijker, maar m’n benen bleven gelukkig doorgaan!

Bij de 35 kilometer kreeg ik het wat zwaarder. Gelukkig kwam ik toen Marlous en haar moeder tegen. Marlous gaf me even een peptalk. Bijhouden kon ik ze niet, maar als tip gaf ze nog mee vooral niet te gaan wandelen. En daar heb ik goed naar geluisterd :-) M’n tempo zakte echt wel wat terug, maar ik kon redelijk onder de 7.00 min/km blijven. Het was nu wel even pittig, maar die man met de hamer? Die had ik nog steeds niet gezien! En toen brak de laatste kilometer aan! Ik wist dat ik het ging halen. Ik wist dat ik ruim onder de vijf uur ging finishen. En ik verwachtte dat toen alle emoties los zouden komen. Maar niets was minder waar! Juichend heb ik die laatste kilometer gerend, zwaaiend naar iedereen met een smile van hier tot Tokyo. Wat was ik blij en trots!! In 4.31.40 over de finish gekomen, wie had dat gedacht!! Ik niet in ieder geval ;-)

   

De finish in zicht! En dan gewoon weten dat je deze marathon super hebt gelopen en zo ver onder je streeftijd gaat finishen… zo fijn!

   

Ja hoor, die plak is binnen!

Wat een geweldig avontuur was dit, ik had het niet willen missen. De glimlach zit nu nog steeds op m’n gezicht, hier kan ik wel even op teren :-) Ik heb van iedere meter genoten en wil iedereen bedanken voor de support! En tja, dit smaakt wel naar meer. Dus wie weet… wordt vervolgd ;-)