Another mile to run…

Hardlopen is leuk. Punt. Daar kan ik kort over zijn. Oké, soms is het even iets minder leuk, maar over het algemeen ga ik graag de deur uit voor mijn rondje. Lekker door de polder of juist crossen over de bospaadjes. Juist, trailen! Op Instagram zie ik steeds meer mensen die het trailvirus te pakken hebben. En jep, daar behoor ik ook toe. Na mijn eerste trilwedstrijd in België, loop ik het laatste weekend van deze maand een duinentrail in Schoorl. Waarom is trailen nou zo leuk?

1. Ik denk dat de grootste reden waarom je gaat trailen, het lopen in de natuur is. Daar doe je het toch voor? En dan maakt het seizoen helemaal niet uit! In het voorjaar staat alles prachtig in bloei, in de zomer is de temperatuur aangenaam, in de herfst heeft de natuur zoveel kleurtinten en in de winter kan ik echt genieten van koude temperaturen, een winterzonnetje en rijp op de takken van de bomen. Kortom, het is altijd goed weer om lekker het bos in te gaan!

2. Van alle zandpaadjes worden je benen sterk. Twee vliegen in één klap dus! Lekker hardlopen en ondertussen ook nog een krachttraining mee pakken ;-) Daarnaast is het voor je spieren en gewrichten beter om op een zachte ondergrond te lopen. Je hebt minder kans op blessures dan wanneer je alleen maar op een harde ondergrond traint.

3. Trailwedstrijden zijn vaak heel gemoedelijk. Het zijn geen massale evenementen (die ook erg leuk zijn hoor!), maar er heerst een relaxte sfeer. De tijd die je loopt is ook niet zo belangrijk. Dikke kans namelijk dat als je een trailwedstrijd loopt, je niet het hele parcours rennend af kan leggen. In Nederland zal dat misschien nog wel meevallen, maar in België waren er stukken die je echt wel moest lopen, zo stijl ging het omhoog en naar beneden. Heb je mooi even de tijd om op die momenten goed om je heen te kijken :-)

4. Bij de verzorgingsposten bij wegwedstrijden is het de kunst om zo handig mogelijk het bekertje water wat wordt aangeboden aan te pakken zodat het water daadwerkelijk in je beker blijft zitten, geen snelheid te verliezen en het dan zonder al te veel te morsen of in je neus te gieten op te drinken. Herkenbaar? Nou, niet als je een trailwedstrijd doet. Bij de La Chouffe trail stond er een verzorgingspost met een ruime keuze aan snacks (chips, koekjes, cake etc.) en de meeste mensen namen hier ook echt even de tijd om te stoppen. Niks geen gehaast! Even op krachten komen, blijven genieten van de omgeving en dan weer door! Vaak is het bij trailwedstrijden trouwens ook de bedoeling dat je je eigen waterbekertje meeneemt (je hebt hele handige bekertjes die je in kan vouwen waardoor ze in je broekzak passen) of natuurlijk een rugzak met water. Er worden dan geen bekertjes uitgedeeld, wat weer afval bespaart en daardoor beter is voor het milieu!

5. Iedere trailrun is weer anders! Als je op asfalt loopt, dan kun je op een gegeven moment je rondje zo’n beetje op de automatische piloot doen. Je weet waar de bochten zitten, wanneer er stoepjes of stoplichten komen etc. Met trailrunning is je route iedere keer anders. Ook als dat dezelfde route is! Er kunnen bijvoorbeeld in ene kuilen in het pad zitten of een boom kan zijn omgewaaid. En ieder seizoen zien de paadjes er weer anders uit, dus het wordt nooit saai!

Ben jij ook al fan van trailrunning? Of ben en blijf je een asfaltjunkie?