Gezellig hardlopen in een mooie omgeving? Count me in! Daarom was ik afgelopen weekend in Heemstede te vinden voor de 5 km run! Samen met Debbie (@fitfunrun_com) had ik een gezellige ochtend en stond ik van mezelf te kijken ;-) Lees hieronder meer over mijn race tijdens de Heemstede Loop!
Op zondag 29 oktober zou ik de Buff Duinentrail in Schoorl lopen. Maar ik was in de voorgaande week wat ziek en toen werd ik ook nog eens verkouden… Dus heel veel zin om te gaan had ik niet. Ik hoorde dat Debbie in Heemstede zou gaan lopen, dus toen leek het me eigenlijk wel gezellig om daar aan te sluiten! Heemstede is niet zo gek ver weg, ik hoorde dat het een mooi parcours was en het zou natuurlijk leuk zijn om Deb weer even te spreken. Dus zo gezegd, zo gedaan. Op vrijdag even een testrondje gelopen of ik me fit genoeg voelde om te starten en op zondag op tijd in de auto naar Heemstede!
Startnummer, check! Pre-race foto, check!
Ik kwam lekker op tijd aan en had nog alle tijd om me te melden voor de na-inschrijving. Er kon gekozen worden uit 5 of 10 km. Wanneer je de 10 km deed, moest je twee keer hetzelfde rondje lopen. Eén rondje vond ik vandaag wel genoeg, ik zou voor de fun meedoen en vooral rustig aan lopen. Ergens hoopte ik toch wel dat ik binnen het half uur zou finishen. Dat moet normaal gesproken prima te doen zijn, maar ik zou het wel zien.
Debbie ging op PR-jacht, ze wilde heel graag een sub 25 lopen. Theo was haar haas voor vandaag en ik had er alle vertrouwen in dat het haar zou lukken. We stonden samen in het startvak, maar ik geloof dat ik hen bij de start na 3 seconde al kwijt was ;-) Deb zette het gas vol open! Ik had het idee dat ik rustig startte, maar toen ik op mijn horloge keek, zag ik dat ik best een lekker tempo had. En het voelde ook goed. Ik kon zowaar een beetje vrij ademen door m’n neus. De eerste kilometer was best druk en was het af en toe wat slalommen tussen de mensen door, maar het zonnetje scheen en ik zag dat we richting het bos gingen.
Samen met Debbie en haar haas Theo in het startvak! Ennnnn… gefinisht!
Van te voren had ik eigenlijk niet naar het parcours gekeken, dus ik wist niet dat er ook een onverhard stuk in zou zitten. Dat liep ook nog eens omhoog, dus mijn tempo zakte daar wat terug. Maar goed, ik ging toch niet voor een PR. Het was wel een heel mooi stukje! Een breed bospad, zon; kortom, heerlijk zo’n herfstloop!
Nadat we weer op de verharde weg kwamen, kon ik het tempo weer wat opkrikken. Voor ik het wist zat ik al op 3 kilometer. Ik keek eens naar mijn horloge en zag dat ik iets meer dan 16 minuten bezig was. Hmmmm, dat ging toch eigenlijk wel lekker! Ik moest er ook echt wel voor werken, dus ik kon niet heel goed meer nadenken wat m’n PR op de 5 km nou eigenlijk was. Zou ik op schema liggen om het record te verbreken of niet?
Lotte was er ook! Wat een gezelligheid :-)
Toen ik dat dacht, was het idee van gezellig en relaxt lopen een beetje weg. Want ja, als ik voel dat ik misschien wel eens een PR kan lopen, dan wil ik dat toch eigenlijk ook wel graag. Alleen word ik daar dan wel zenuwachtig van. En ja hoor, meteen zat m’n ademhaling hoog en ik voelde dat ik wat steken in mijn zij kreeg. De eerste gedachte was, waarom doe ik niet gewoon rustig aan?! Ik kwam hier tenslotte niet voor een PR, dus waarom zou ik mezelf dit aan doen. Maar daarna dacht ik aan het gesprek met Deb, vlak voor de start. We hebben allebei wat moeite met diep gaan. Het liefste sparen we onszelf, want je weet nooit hoe het loopt en dan haal je in ieder geval de finish. Maar wat is er mis met diep gaan? Zo ver is 5 km niet, dus hup, doorlopen! En dat deed ik.
Van km 3 tot en met km 4 hield ik me daarom niet in (zoals ik soms wel doe, zodat ik de laatste kilometer kan aanzetten), nee, ik probeerde op tempo door te blijven lopen. Dat lukte wel, maar versnellen lukte niet. Naja, ik leverde in ieder geval ook niet al te veel in. De laatste kilometer probeerde ik echt meer tempo te maken, maar dat ging pas op het moment dat ik de finish zag. Toen kon ik er nog een eindsprint uitpersen. Ik klokte uiteindelijk een tijd van 27.04 minuten… 6 (!) seconde boven m’n PR! Jeetje, als ik dat had geweten, had ik die eindsprint dan niet eerder in kunnen zetten…
Mijn splittijden. Het is wel duidelijk waar het onverharde stuk zat! Daar is dus nog wel wat winst te behalen :-)
Aan de ene kant was ik dus heel blij dat ik met geen voorbereiding bijna m’n PR verbrak, aan de andere kant vond ik het wel een klein beetje jammer dat het net niet gelukt was. Maar goed, ik heb nu een mooi doel om naar toe te werken en ik weet zeker dat het moet gaan lukken om een nieuwe beste tijd op de 5 kilometer neer te zetten! Ik heb het idee dat het bij mij vooral een mentaal ding is. Ik moet gewoon knallen, er vol voor gaan en niet bang zijn dat ik op een gegeven moment niet meer kan. Daar ga ik dus aan werken ;-)
Het was al met al een gezellige en verrassende dag. De Heemstedeloop is zeker een aanrader! En ben je benieuwd hoe het Debbie is vergaan? Heeft zij haar doel behaald? Je kunt het lezen op haar website!
Another mile to run... 