Als er in je eigen woonplaats een evenement wordt georganiseerd, dan is het natuurlijk extra leuk om mee te doen! Dus toen bekend werd dat er voor de eerste keer een 1/8 triatlon georganiseerd zou worden, besloot ik mij daarom in te schrijven. Wel na de nodige aanmoediging, maar toch ;-) Want dat hardlopen, daar had ik wel vertrouwen in, maar zwemmen en fietsen… Op een racefiets had ik nog nooit gezeten en met zwemmen ben ik ook niet één van de snelsten. Maar goed, met vier zwemtrainingen en twee fietstrainingen op zak, was ik er toch een soort van klaar voor afgelopen zondag ;-) Het zou gaan om de ervaring en ik hoopte dat die positief zou zijn! Lees mee hoe ik de triatlon heb ervaren!
De hele week voorafgaand aan het evenement hing die triatlon als een soort donkere wolk boven m’n hoofd. Omdat ik wist dat ik niet echt voorbereid was, was ik best gespannen. In mijn dromen had ik die triatlon al drie keer voltooid, dus blijkbaar was ik er onbewust ook erg mee bezig. Toen ik zondag mijn startnummer op ging halen, viel die spanning echter grotendeels weg! De sfeer was gemoedelijk en ik begon er zowaar zin in te krijgen.
Er waren zes shifts en ik startte in shift drie. Ieder half uur startte er een nieuwe groep. Ik kon dus mooi bij de eerste shift in het zwembad kijken, zodat ik ook wist hoe dat er aan toe zou gaan. En ik kon gelijk nog even twee vrienden aanmoedigen die ook meededen! Nadat ik m’n fiets in de wisselzone had gezet en me had omgekleed, was ik op tijd voor de briefing. Vervolgens mochten we inzwemmen, maar ik besloot maar twee baantjes te doen. Niet teveel kruit verschieten ;-) Ik kon zo mooi wel even kijken of m’n zwembrilletje goed zat en testen hoe mijn trisuit zat (want ik had die ook voor de eerste keer aan met zwemmen). Dat zat allemaal helemaal goed, dus ik was er klaar voor.
Om 15.00 uur precies klonk het startschot en mochten we ervandoor gaan! We zwommen met zes mensen in een baan. Aan de ene kant ging het zwemmen voor mijn gevoel best snel voorbij, aan de andere kant had ik het hier ook zwaar. Ik deed om en om een baantje borstcrawl en een baantje schoolslag. Het idee is natuurlijk dat je met borstcrawl harder gaat, maar volgens mij was het bij mij precies andersom ;-) Naja, na 12 minuten zaten de 20 baantjes (500 meter) erop en mocht ik het zwembad uitklimmen. Binnen 2 minuten en 40 seconde had ik mijn voeten afgedroogd, sokken en schoenen aangedaan, helm opgezet en zat ik op de fiets om 20 kilometer te fietsen.
Die 20 kilometer was niet één groot rondje, maar we moesten bijna 7 rondjes van 3 km fietsen. Van te voren leek me dat heel erg saai, iedere keer hetzelfde rondje, maar eigenlijk was het heel leuk! Er stonden heel veel vrienden en bekenden langs de kant, dus daardoor ging zo’n rondje redelijk snel voorbij. Ook wist ik na twee rondjes precies waar ik moest aanzetten, waar ik moest remmen en terugschakelen etc. Dus dat was wel makkelijk. Er zaten wel wat bochtjes in het parcours en de helft van het rondje was een klinkerweg, dus het was niet het gemakkelijkste parcours, maar ik ging veel sneller dan ik vooraf had gedacht!
Tenslotte mocht ik nog 5 km hardlopen. Ik had één zogenaamde koppeltraining gedaan van te voren (eerst fietsen en vervolgens gelijk hardlopen), dus ik wist een beetje hoe het wisselen tussen fietsen en lopen aan zou voelen. Je hebt het idee dat je heel erg langzaam gaat, omdat je op de fiets natuurlijk veel sneller bent. In de praktijk valt dat best wel mee en loop je gewoon een prima tempo. Het wisselen van fietsen naar lopen ging goed (oke, ik viel wel bijna van m’n fiets af, omdat de balk waarvoor je afgestapt moest zijn direct na een bochtje lag en ik niet had verwacht dat ik al zo snel moest afstappen, maar het ging net goed ;-) ) en aangezien ik mijn hardloopschoenen op de fiets al aan had, hoefde ik niet nog eens van schoenen te wisselen.
Net als tijdens de training had ik het de eerste kilometer best wel zwaar. De overgang van fietsen naar lopen zorgt ervoor dat je harder loopt dan normaal, omdat het lijkt alsof je heel langzaam loopt. Ik nam bewust iets gas terug en kwam vervolgens best wel in een goed ritme. Voor mijn gevoel liep ik heel relaxt, maar ik kon mijn pace zo rond de 5.50/5.55 min/km houden. Prima dus! We moesten 2,5 rondje lopen en de finish was op het dorpsplein. Lachend en frisser dan verwacht zette ik de laatste meters nog even aan en finisht ik uiteindelijk in een mooie tijd van 1.27.58 :-D
Is de triatlon voor herhaling vatbaar? Ja, ik vind van wel! Ik vond het echt wel leuk en nu ik het een keertje heb gedaan, weet ik ook wat een eventuele volgende keer me te wachten zou staan. Het was wel heel fijn dat het zwemgedeelte in het zwembad was. Vaak is dat natuurlijk in open water, maar dat lijkt me nog een tikje moeilijker. Als de 1/8 triatlon volgend jaar weer bij mij in het dorp wordt georganiseerd, lijkt het me zeker leuk om weer mee te doen! En wie weet komt er in de tussentijd nog wel een andere triatlon voorbij!
Another mile to run... 