Another mile to run…

Jaaaaa, dan nu eindelijk het verslag waar het natuurlijk om draait! De race zelf! Wat een ervaring was het om in Rotterdam te lopen. Het mooie aan een marathon is dat je van te voren niet weet hoe het gaat lopen. Je kan nog zo goed getraind hebben, het moet op de dag zelf maar net allemaal samen vallen. Ik was even bang dat het warme weer roet in het eten zou gooien, maar gelukkig viel voor mij alles perfect op z’n plaats! Lees hier in deel 2 verder hoe ik de wedstrijd heb ervaren!

Goed, om half 11 waren we dus gestart en liepen we de eerste meters van deze magische race! De eerste paar km was het super druk en daardoor werden we gedwongen om rustig te starten. Toen ik de Erasmus brug op liep, zag ik in ene twee vriendinnen staan! Zo gaaf! Ik wist niet dat ze zouden komen, dus dan is het zo leuk om onverwachts nog meer support te hebben! De eerste keer over de Erasmusbrug zat helemaal in het begin, dus toen was het nog makkelijk om de brug op te komen. Na 2 km stonden mijn vriend en ouders langs de kant. Hier nam ik al het eerste halve flesje water aan. Want het was een (te) lekker weertje en ik wist dat ik heel, heel goed moest gaan drinken.

Joehoe, op weg! 

Na ongeveer 4 km raakte ik Esther kwijt, toen ben ik alleen verder gegaan. Die eerste paar km vlogen zoals altijd voorbij. Na 5 km kwam de eerste drinkpost, hup, meteen twee bekertjes water meegenomen. Ook nu hadden ze, net als bij de CPC loop een spons systeem wat ideaal is. Zeker omdat je daarna de spons nog over je hoofd kon uitknijpen. Bij de negen km nam ik m’n eerste gelletje en ik voelde gelijk dat ik wat meer energie kreeg.

Yes, weer supporters in zicht!

Ik liep lekker en mijn gemiddelde tempo lag zelfs nog iets onder de beoogde 6.10 min/km. Ik probeerde er wel voor te zorgen niet sneller dan 6.00 min/km te gaan, om niet al te veel kruit te verschieten. Het gelletje werkte echter goed, want km 10, 11 en 12 waren m’n snelste kilometers ;-) Vlak na de 10 km gingen we het Havenspoorpad op. Dit pad was niet heel breed en liep een beetje door de polder. Hier kreeg ik het voor het eerst echt warm. Bij de 12 km stonden mijn vriendinnen weer. Ze vroegen hoe het ging. Nou, goed, maar ik heb het al zo heet… De sponspost was dus erg welkom halverwege het pad. Ik nam er maar gelijk drie mee, lekker koel!

Still going strong!

Bij de 14 km kwam de eerste mentale dip. Ik had m’n supporters daar verwacht, maar ze stonden er niet. Ook dacht ik dat bij de 15 km nog andere bekenden zouden staan, maar helaas, ook niet! Ik had niet verwacht dat ik zo vroeg al een dipje zou krijgen. Bij de 16 km nam ik m’n tweede gel, maar terwijl ik hem open maakte had ik door dat ik die pas eigenlijk bij de 18 km had moeten nemen… Nou goed, maar innemen en doorgaan, kon de energie op dat moment eigenlijk wel goed gebruiken. En net op dat moment zag ik alle supporters staan! Bleken ze dus bij 16 km te staan en daarna net voor het 20 km punt! Zo fijn, dat gaf echt even een boost! Zowel bij de 16 als de 20 km heb ik waterflesjes aangenomen, was ook heeeeel welkom.

Ook bij 28 km kan ik nog lachen :-)

Bij de 21 km kwam dipje nummer 2. Ik had er een halve marathon opzitten en zag het wisselpunt voor de business teams die 2x de halve marathon zouden lopen. Aan de ene kant waren die 21 kilometers omgevlogen, aan de andere kant was ik ook een klein beetje jaloers op de mensen die mochten wisselen. Ik had er even geen zin meer in om nog eens dezelfde afstand te moeten lopen Doordat ik echter wist dat ik nog goed op schema lag, kon ik mijzelf motiveren om gewoon door te gaan. Ik had nog een stroopwafel mee die ik toen lekker heb opgegeten. Alleen het kopje thee ontbrak nog ;-) Bij de 24 km zag ik mijn supporters weer. Yes! Gelijk weer even het tempo opgevoerd en ik was over de helft, dus het aantal te lopen kilometers zou alleen maar minder worden!

Bijna bij de finish! De handen gaan alvast de lucht in hoor! Echt genieten van die laatste meters!

Daarna kwam het 25 km punt eraan. Even verderop stond een waterpost, ook hier nam ik weer water, maar het aannemen van de bekertjes ging niet zo soepel en ik besloot even te wandelen. Jeetje, wat was dat fijn! Heel even overwoog ik om in een veel relaxter tempo door te gaan lopen en gewoon af en toe wandel pauzes in te lassen. Maar nee, dat was m’n eer te na. Dus nadat ik de twee bekertjes water leeg had, ging ik toch maar weer rennen en bleef ik proberen om positief te blijven denken, want hoe vet is het als je gewoon een marathon kunt lopen! Ik was even bang dat ik m’n ritme volledig kwijt zou zijn, maar dat was gelukkig niet zo!

Zo kijk ik dus als ik heel blij ben ;-)

In de verte doemde de Erasmusbrug alweer op. De brug op was nu wel een tikkie zwaarder, maar ik ben blijven rennen! Uiteindelijk bleek dit mijn langzaamste kilometer van de marathon te zijn, waar ik best trots op ben! Ik realiseerde me dat ik goed om me heen moest kijken en moest genieten van het uitzicht! Met een brede glimlach ben ik volgens mij de brug opgerend. Naar beneden was vervolgens wel fijn. Ik kon ook weer een gelletje nemen, dus extra energie.

En de plak is binnen!

Het parcours liep nu weer door het centrum van de stad, wat betekende dat het langs de kant ontzettend druk was. Op de Blaak stonden mijn supporters weer! Aanmoedigen en water uitdelen, fijn! Ik ging op weg richting het Kralingse bos waar ik John, Ans en Marlous nog langs de kant zag staan. Ik wist dat op dit stuk nog meer bekenden zouden staan, maar doordat het zo druk was, heb ik niet goed kunnen zien wie waar stond. Wel was de cheerzone van de Running Rebels erg duidelijk met lieve Petra en Banana Eve!

Zo trots!

Na een confetti douche ging ik het Kralingse Bos in. Er was hier wat minder publiek langs de kant, maar ik liep op zich goed. Mijn snelheid daalde wel iets, dus ik was even bang dat ik misschien toch te veel had gegeven in het begin. Maar als ik realistisch naar mijn tijden keek, deed ik het helemaal niet verkeerd en wist ik dat ik gewoon vol moest houden. Ik zat inmiddels op 32 km en ik realiseerde mij dat de tijd voorbij was gevlogen. Ik was al iets van 3 uur en 20 minuten aan het rennen en hoefde nog maar 10 km! In Amsterdam had ik het op dit punt erg zwaar. Nu wist ik dat mijn zusje en nichtje een aanmoedigingsvideo hadden gemaakt die bij de 35 km getoond zou worden. Dat was een hele fijne gedachte, want ik wist dat als ik het tot daar goed zou redden en de video zou zien, de laatste 7 km ook wel zouden moeten lukken.

Natuurlijk moet dit moment even vastgelegd worden :-)

Net voor de 35 km zag ik grote schermen langs het parcours staan en zodra ik de mat over ging werd de video inderdaad getoond! Helemaal blij was ik, dat hebben de mensen om mij heen geweten :-) Nog een gelletje erin en dat zorgde ervoor dat ik weer even op 6.30 min/km gemiddeld kon lopen. Op dat punt wist ik ook dat ik het ging halen en ik had er ook veel vertrouwen in dat ik mijn streeftijd zou halen. Een snelle rekensom leerde mij namelijk dat ook als ik terug zou zakken naar 7.00 min/km ik nog kans maakte om binnen de 4.30 te finishen. Dan moest ik die laatste 200 meter wel een eindsprint inzetten, maar het was mogelijk.

Gelukkig kwam het niet zover dat ik tot die snelheid afzakte. In Düsseldorf en Amsterdam had ik dat op een gegeven moment wel, maar nu kon ik het tempo redelijk vast houden. Bij de 37 km stonden mijn vriendinnen weer en bij de 37,5 km de Instarunfamilie voor de nodige support. Van km 38 tot 39 konden m’n vriendinnen mee fietsen en toen ik het bordje 39 km zag, wist ik dat ik het ging halen. Nog maar 3 km! Ik hield mezelf voor dat ik dubbel en dwars van deze laatste drie km moest gaan genieten.

In de Green Room :-)

En dat deed ik! Wat was het gaaf om op een gegeven moment de Coolsingel op te draaien. Rijen dik stonden daar supporters. Mijn vriend en ouders wisten me nog te spotten en met een een glimlach van oor tot oor en een laatste eindsprint wist ik een geweldige tijd van 4.27.42 neer te zetten!!

En kijk eens wat ik van mijn lieve vriendinnen kreeg :-) Met een bos bloemen en een fles bubbels!

Wat was het een fantastische dag! Mede door alle support heb ik zo genoten! Support in Rotterdam zelf, maar ook uit het buitenland, via de app, social media etc. Dank daarvoor! En tuurlijk heb ik ook zware momenten gekend, maar door iedere keer mezelf voor ogen te houden dat het bijzonder is om een marathon te lopen en dat je er gewoon van moet genieten, is dat wel gelukt! Mentaal zat het heel goed en dat scheelt echt al de helft. De man met de hamer is ook deze derde marathon uit zicht gebleven en tijdens de race heb ik weinig pijntjes gehad. Ik ben zo ontzettend blij met hoe de race is verlopen en mijn tijd en geniet voorlopig nog wel even na van het hele weekend!