Another mile to run…

Straks loop ik mijn aller-, allerlaatste run voor Rotterdam! Schreef ik twee weken geleden nog dat ik het idee had dat de marathon nog heel ver weg is, nu leeft het zeker wel en realiseer ik mij dat ik gewoon zondag voor de derde keer een marathon ga lopen! De wedstrijdkriebels beginnen te komen, maar ik heb er ook vooral heel erg veel zin in! Nog vier nachtjes slapen en dan is het zover…

Aan mijn herstelloopjes afgelopen weken merk ik dat ik steeds fitter word. Of ik op mijn fitst ben zondag vraag ik mij af, dat denk ik namelijk niet, maar het is wel fijn om te merken dat na de dip eind februari het steeds weer een beetje beter gaat. Ik heb bijna alle trainingen kunnen doen, heb twee duurlopen van 30 km meegepakt en nog een paar duurlopen tussen de 20 en 25 km. Ook weet ik dat ik het aan moet kunnen, want ik heb het tenslotte al twee keer eerder gedaan. Daar schuilt wel het gevaar. Niet dat ik er nu dan te makkelijk over denk, absoluut niet, maar het legt wel iets meer druk op me. Want wat als het door omstandigheden nu niet gaat lukken? Ik ga er niet van uit, maar alles moet maar net samenvallen op die ene dag.

Over een paar dingen ben ik zeker, maar over andere dingen twijfel ik nog. Laat ik eerst maar eens door de onzekerheden lopen ;-) De weersvoorspelling is op dit moment vrij goed voor de wedstrijddag. Alhoewel goed… je zou het ook slecht kunnen noemen. Ik denk dat het hele land blij is met een mooie lentedag met temperaturen van 20 graden, alleen marathonlopers houden van iets koeler weer. Want 20 graden is toch echt wel te warm voor mij om goed te presteren. Ik kan prima met die temperatuur lopen, maar ik weet niet wat het op zo’n lange afstand met me doet. Zal ik moeten gaan inleveren op tempo? Iets waar ik dan pas achter zal komen.

Als we het toch over het weer hebben, komen we ook bij het ‘kleding probleem’. Want ja, het liefste loop ik in een 3/4 tight met een shirtje. Op die manier elimineer ik namelijk de kans op schuurplekken. Maar ja, is dat niet te warm nu? Dus, twijfel! En dan de hoeveelheid drinken die je moet nemen zonder tussendoor naar de wc te moeten… In Amsterdam heb ik bij iedere waterpost een bekertje gepakt die ik ook tot de druppel op dronk. Helaas had ik toen bij 34 km echt wel dorst. En dat terwijl ik in de dagen ervoor heel goed had gedronken en dus ook op de dag zelf. In Amsterdam was het lekker weer, maar volgens mij wel ietsje frisser. En als ik toen al dorst had… Mijn tactiek wordt dus twee bekertjes water per post!

Ik twijfel ook nog een beetje over de pace die ik wil gaan aanhouden. Mijn doel is om onder de 4 uur en 30 minuten te eindigen. Als dat lukt, ben ik echt heeeeeel blij. Om binnen die tijd te finishen, mag je max. 6.26 min/km lopen. Ga ik proberen heel vlak te lopen of mag ik in het begin wat sneller en aan het einde iets langzamer? Ik denk dat ik ga starten met 6.15 – 6.20 min/km. Dat zou ik tot in ieder geval de 30 km moeten kunnen volhouden. Daarna komt het erop aan hoe fit ik daadwerkelijk ben. Ik hoop dat het lukt om die pace vast te houden en zo niet, dat het verval niet al te groot is. Mijn startnummer is overigens F2054, dus als je benieuwd bent hoe het met het tempo gaat, kun je me altijd via de marathon app toevoegen en volgen ;-)

En wat weet ik wel zeker? Nou, in ieder geval ben ik heel blij dat ik op de valreep een goed gelletje heb gevonden! Ik liep altijd met gelsnoepjes van Powerbar, maar in ene kreeg ik daar last van. De snoepjes vielen niet lekker op mijn maag en ja, dat wil je natuurlijk niet. Misschien dat er ook spanning bij kwam kijken voor de wedstrijd zelf, maar had ook het idee dat het wel eens aan de winegums kon liggen. Dus dan moet je op zoek naar iets nieuws, maar echt veel tijd had ik daar niet meer voor. Ik bestelde een lading SIS gelletjes en afgelopen weekend probeerde ik voor de Rokjesdagloop er eentje uit (voelde wel een beetje gek om een gelletje voor 10 km te nemen ;-) ) Helaas vond ik hem absoluut niet lekker. Alleen al van de smaak en textuur werd ik een beetje misselijk, dus het leek me niet handig om die tijdens de grote dag te nemen. gelukkig was daar Margret met een gelletje van Torq in de smaak Apple Crumble. En die smaakte goed, gewoon echt naar appeltaart. Nou, daar kun je mij sowieso blij mee maken, dus deze gel gaat mee! Nu maar hopen dat ie goed valt en dat spanning geen roet in het eten gooit ;-)

Ook weet ik dat ik support langs de lijn heb. Ik heb ik voor mijn supporters de beste aanmoedigingsroute uitgestippeld die ze met de metro kunnen volgen. Support tijdens een marathon helpt namelijk zo veel! Dat moet als ik het mag geloven in Rotterdam zeker goed zitten, want het schijnt één groot feest te zijn langs het parcours. Daar heb ik vooral heel veel zin in, dat weet ik in ieder geval 100% zeker! En of alle andere dingen nou mee of tegen zitten, laat het maar een feestje worden, want dan is voor mij de marathon geslaagd :-)