Wát een super loop was dit zeg!! Vooraf hoorde ik al heel veel goede verhalen, dus de verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Ik dacht nog, misschien iets te hoog? Maar nee hoor, het was écht zo leuk! Geweldig weer, een hele goede sfeer en veel bekenden. Top dus!
De CPC loop stond al even op mijn verlanglijst, aangezien ik nog nooit aan de loop had meegedaan. Samen met Esther had ik nog bijna de halve marathon in Rome gelopen, maar vanwege de strenge medische eisen (een gezondheidsverklaring die aan allerlei eisen moest voldoen en wat een hoop kosten met zich mee zou brengen) werd de CPC het alternatief. Ik vind het altijd leuk om aan nieuwe wedstrijden mee te doen, dus het was niet erg en zoals ik al zei zouden er veel bekenden mee doen, dus dat is altijd leuk.
Tijdens de CPC loop zijn er diverse afstanden. Van een kids run tot aan een halve marathon. Wil je iets minder ver dan die 21 km lopen, dan kun je je ook opgeven voor de 5 km run of de 10 km. Aangezien ik in voorbereiding ben voor Rotterdam, werd het de halve marathon. Dan zou het meteen een mooie trainingsloop zijn. Begin dit jaar gingen m’n trainingen vrij goed. Zo goed zelfs, dat ik stiekem eraan dacht om te proberen een aanval op mijn PR te gaan doen in Den Haag. De laatste weken heb ik echter een terugval gehad. Vooral na het griepje en de 30 km die ik vervolgens in Schoorl liep, kwakkel ik een klein beetje. Ik besloot daarom om zeker niet te gaan proberen mijn PR te verbeteren, maar gewoon lekker relaxed te lopen. Esther wilde er gelukkig ook een rustige duurloop van maken, dus we konden gezellig samen lopen!
De start was vrij laat, om half 3. Voor die tijd was het wel al heel gezellig op het Malieveld. Het weer speelde daarbij zeker een rol, want de eerste mooie lentedag was een feit! Het leek wel alsof er een festival plaatsvond. ’s Ochtends had ik nog een verjaardag, waardoor ik pas tegen kwart voor 2 aanwezig was. Gelijk spotte ik al wat bekenden van de Instarun family! Esther vond ik ook vrij snel en nadat we de tassen hadden ingeleverd, Petra en Manon succes hadden gewenst en nog even een korte meeting met Meike, Kenneth, Joyce en Michel hadden, gingen we naar het startvak.
Omdat we geen haast hadden, sloten we in het startvak achteraan in de rij. Het duurde nog even voordat we daadwerkelijk over de mat konden gaan, maar de sfeer zat er al lekker in. Na een paar 100 meter werd het parcours wat nauwer en ja, als je dan ergens midden in de startgolf zit, dan is het dringen geblazen ;-) Hier moesten we dan ook even wandelen, maar als je de rust zelve bent, is dat geen probleem! We kwamen al vrij snel in een goed ritme. We wilden op ongeveer 6.10 min/km gaan lopen. Af en toe zaten we er iets onder, af en toe iets boven, dus uiteindelijk hadden we een mooi gemiddelde. Het fijne was dat ik ook nog gewoon kon kletsen! Meestal is mijn hartslag hoog tijdens wedstrijden en loop ik praktisch de hele race in hartslagzone 5. Nu deden we natuurlijk wat rustiger aan en ik was benieuwd of mijn lichaam het tempo daadwerkelijk kon waarderen. En ja hoor, bijna de hele tijd zat mijn hartslag in zone 4! Bij mij was dat nu tussen de 160 en 169 hartslagen per minuut. Ik vond het top om te merken dat ik dus genoeg adem had om nog te kunnen praten zonder dat mijn hartslag daarvan omhoog schoot.
Langs het parcours stonden ontzettend veel toeschouwers. En wat waren zij enthousiast! We hebben zó vaak onze namen gehoord ter aanmoediging. Heel erg leuk! Ook hebben we een aantal high fives uitgedeeld aan enthousiaste kinderen. Bij iedere waterpost namen we uiteraard wat drinken en dat had de organisatie heel goed geregeld! In het bekertje zat namelijk een spons precies op maat, zodat het water er niet uit kon klotsen. Ik had het nog nooit eerder gezien, dus voor mij was dit een hele uitvinding ;-) Dit mogen ze bij meer races gaan invoeren! Ideaal, want je kunt gewoon door blijven rennen.
De kilometers vorderden en we waren geen van beide kapot of moe. We konden echt genieten van de mensen langs de kant en het parcours. Vooral in Scheveningen op de boulevard was het mooi lopen! Dat daar nogal wat vals plat was, namen we voor lief :-) Toen we in Scheveningen liepen hadden we het gevoel dat we nog 15 kilometer terug moesten, maar vanaf daar was het nog maar iets van 6 km. Die bleek je bijna in een rechte lijn naar het Malieveld te lopen.
Uiteindelijk finishten we in een tijd van 2.11.54. Hier was ik dik tevreden mee, omdat de missie was geslaagd. In eerste instantie voelde het wel een beetje gek om een wedstrijd gewoon rustig te lopen, maar het was ook wel heel relaxed. En het zal niet de laatste race zijn die ik rustig loop, want de Rokjesdagloop is een week voor Rotterdam, dus dan ga ik ook voor de gezelligheid en niet voor een tijd.
Esther moest na afloop helaas gelijk weg, maar er waren nog wel enthousiaste lopers in café Cloos te vinden dus daar heb ik een drankje gedaan voordat ik naar huis ging. Toen ik om 20.00 uur thuis kwam, kon ik met een heel tevreden gevoel terugkijken op een top dag!
Another mile to run... 