Afgelopen weekend deed ik iets wat ik op mijn verlanglijst / bucketlist had staan! Namelijk een trailrun lopen! Op zich trail ik natuurlijk redelijk vaak, want ik loop regelmatig op de onverharde paadjes in het duin. Maar een echte officiële trailrun had ik nog niet gedaan. Daar kwam dus nu verandering in, want ik liep maar liefst twee runs van de La Chouffe trail in het mooie Houffalize in de Belgische Ardennen! Hoe ik dit heb ervaren, lees je hier!
In januari van dit jaar stelde ik een aantal mooie hardloopdoelen voor mezelf op. Eén van die doelen was het lopen van een trailrun. Om maar gelijk daad bij woord te voegen, begon ik me te oriënteren op de verschillende trailruns die er zijn. In de Alpen lopen leek me prachtig, maar misschien iets te heftig voor een eerste keer. Maar ik wilde het liefste wel naar het buitenland. België is dan voor de hand liggend, want én het is een ander land én het is nog goed te bereizen voor een weekend.
Een tweede eis was dat de trail ook kortere afstanden moest bieden. Ik wist nog niet of ik het daadwerkelijk leuk zou vinden en om dan meteen met een 20 km trail te starten, leek me ook iets te enthousiast. Op die manier kwam ik bij de La Chouffe trail uit. Op zaterdag kon de nacht trail worden gelopen (8 of 15 km) en op zondag afstanden variërend vanaf 10 km. Perfect dus! Samen met mijn vriend en vrienden schreven we ons in en maakten we ons vrijdag op voor een weekendje Ardennen.
Van de berg af tokkelen met een soepele landing ;-)
We sliepen op een camping in Houffalize, het epicentrum van het hele gebeuren dit weekend. Doordat we vrijdagavond al weg gingen en pas zaterdagavond voor het eerst moesten lopen, hadden we zaterdag overdag tijd voor andere leuke dingen! We gingen naar het plaatsje Coo, een half uurtje verderop waar we het challenge parcours gingen doen. Dit hield in dat we tussen de boomtoppen over touwbruggen moesten klimmen en mochten tokkelen. Super leuk, maar ook wel een uitdaging als je last hebt van hoogtevrees ;-)
’s Middags konden we de startnummers ophalen en nadat we lekker uit eten waren geweest mochten we om 22.15 uur van start! Toen ik me inschreef, maakte ik me niet zo druk en had ik het idee dat ik met een paar heuveltrainingen dit wel zou moeten aan kunnen. Het was er alleen afgelopen periode niet echt van gekomen om de heuvels te bedwingen ;-) Vorige week kreeg ik daardoor toch wat last van zenuwen. Want ja, 150 en 350 hoogtemeters, hoe steil is dat nu eigenlijk? En rent iedereen naar boven of zijn er ook mensen die wandelen? En hoe doe je dat nu eigenlijk in het donker? Zie je wel wat? Allemaal twijfels die op kwamen zetten, maar eigenlijk voor niets. Het was namelijk super leuk!
Startnummers zijn binnen!
Tijdens de night trail was een hoofdlampje verplicht. Die had je ook wel nodig, want het was echt donker. De route stond heel duidelijk aangegeven, verdwalen kon dus niet ;-) Tot mijn verrassing was het licht van het hoofdlampje eigenlijk wel voldoende om te rennen. In het begin tilde ik m’n voeten nog heel hoog op, maar op een gegeven moment werd ik wat zekerder van m’n zaak. Je zag natuurlijk niets van de omgeving, maar het was toch erg leuk om te doen. Je bent heel geconcentreerd en houd je alleen met het hardlopen bezig, wat het eigenlijk heel mindful maakt.
In eerste instantie ging het nog niet heel erg omhoog. Dat kon ik wel rennend af. Op een gegeven moment werd het echter best steil. Tot mijn opluchting liep iedereen in mijn omgeving. Dat was dus helemaal prima! Zodra het kon, begon ik wel weer met rennen, want het is tenslotte een trail RUN. Wanneer het steil naar beneden ging, deed ik echter ook rustig aan. Volgens mij was ik omhoog sneller dan naar beneden ;-) Denk dat het naar beneden rennen ook een vaardigheid is die je even moet oefenen. Het laatste stukje richting de finish liep over een asfalt weggetje naar beneden, daar leek het wel alsof ik vloog! Alsof je met kleren aan hebt gezwommen en die op een gegeven moment uit mag doen :-) Nadat ik over de eindstreep was gegaan, stond er een lekker La Chouffe biertje op me te wachten. Heerlijk! En ik had de smaak te pakken! Gelukkig mocht ik zondag alweer :-)
Wat een super toffe ervaring was dit!!
De spierpijn viel de volgende dag heel erg mee, ik had alleen wat zware benen. Met meer hoogtemeters dan op zaterdag wist ik dat het op zondag voor mij pittiger zou worden, maar ik keek er ook heel erg naar uit. Op zondag liepen we namelijk overdag en kon ik eindelijk zien hoe prachtig de omgeving was!
En klaar voor de zondag!
De eerste twee kilometers gingen weer over asfalt. Toen ik me net begon af te vragen wanneer we het bos in zouden gaan, mochten we afslaan. We liepen wat naar beneden, moesten door een klein beekje en vervolgden daarna onze weg omhoog. Wauw, wat een klim was dat! Ik moest echt even wandelen en ik merkte dat ik op de iets vlakkere, maar nog wel omhoog gaande stukjes, ook moest wandelen. De dag ervoor kon ik op zulke momenten rennend aanzetten, maar nu merkte ik dat mijn benen moe begonnen te worden. Gelukkig had ik daardoor wel tijd om om mij heen te kijken. Toen we bovenop waren gingen we eerst een wat breder pad geleidelijk naar beneden. Dat was een fijn stukje, want hier had ik genoeg grip om te kunnen rennen. Op een gegeven moment herkende ik wat stukjes van de nacht ervoor. We liepen een groot deel hetzelfde stuk, maar dan in tegengestelde richting. Het was leuk om daadwerkelijk te kunnen zien waar ik had gelopen.
Onderweg en bijna bij de finish!
Na iets van 8 km waren we de finish al heel dicht genaderd. Huh? Ik raakte ervan in de war. Zou ik dan daar nog een soort lus moeten maken? Niets was minder waar, na ongeveer 8,5 km kwam ik de finish al over! Toen ik later op het routekaartje keek, zag ik dat we eigenlijk anders op de finish aan hadden moeten komen lopen. Gelukkig lag het niet aan mij, ik heb echt de bordjes goed gevolgd, maar de bewegwijzering stond denk ik verkeerd. Dat was het enige jammere, ik had namelijk nog wel 1,5 km willen genieten ;-)
Verdiend herstelbiertje!
Het moge duidelijk zijn, het trailen heeft er een fan bij! Het gaat er heel relaxed aan toe, je hoeft je niet druk te maken over je tijd, het enige wat je moet doen is genieten van de tocht die je maakt. Komende zomer hoop ik op vakantie ook nog wat trailruns te kunnen doen. Gewoon zelf hoor, niet georganiseerd. We weten nog niet exact waar we naar toe gaan, maar ik denk dat een bestemming met heuvels en bergen een pré heeft ;-)
Another mile to run... 