Afgelopen weekend was ik in Düsseldorf voor de marathon! Huh? Alweer een marathon? Nee hoor, wees gerust, dit keer was ik er als supporter! Mijn vriend liep hier namelijk zijn eerste marathon. Het was best even wennen om een marathon evenement nu eens van de andere kant mee te maken! Hoe het weekendje was, lees je hier!
Op zaterdag vertrokken we richting Düsseldorf, zodat ’s middags het startnummer opgehaald kon worden. Om het déjà vu gevoel niet al te groot te maken, hadden we nu een ander hotel geboekt. Het vorige hotel was prima bevallen, maar nu zat het al vol. Geen probleem, want dit onderkomen was ook prima! Het bleek heel toevallig in dezelfde straat te liggen, maar dan op de andere hoek ;-) Toen we onze spullen gedropt hadden, zijn we gelijk maar even langs de expo gelopen. Ik weet nog dat ik vorig jaar toen al best veel marathonkriebels had. Aan de ene kant ben je zenuwachtig, maar aan de andere kant heb je er ook heel veel zin in. Nu ontbrak dat. Relaxed, maar doe mij die marathonkriebels maar :-)
Net als vorig jaar in het oude centrum geluncht, wat gedronken in een tentje langs de Rijn (nu overigens mét een heerlijk zonnetje) en ’s avonds bij een Italiaan gegeten. Via google vonden we de meest populaire Italiaanse restaurantjes en de eerste die we bezochten had nog 1 tafeltje over. Lekker hoor zo’n pizza! Uiteraard was de marathon veelvuldig het onderwerp van gesprek. Waar ik altijd hele strategieën bedenk, had mijn vriend zoiets van, ik ga gewoon lekker lopen en dan zie ik wel. Zo kan het natuurlijk ook ;-)
Op zondag kon ik me tegoed doen aan het zeer uitgebreide hotelontbijt, terwijl mijn vriend wat pannenkoeken naar binnen werkte. We wisten al dat we niet al te ver hoefden te lopen naar de start en dat het daar ook heel gemoedelijk eraan toe zou gaan, dus er was weinig stress. Om 9 uur klonk het startschot voor de toppers en meteen daarachter aan gingen de andere startvakken ook op weg. Iets na negenen kwam mijn vriend de startstreep over. Snel een fotootje en hup, weg was ie!
We hadden van te voren diverse punten afgesproken waar we zouden gaan aanmoedigen. Namelijk bij de 7, 11, 23, 25 en 33 km en natuurlijk bij de finish. Ik had verwacht dat we lang zouden moeten wachten tussendoor, maar dat viel echt ontzettend mee en tussen de 11 en 23 km was er ook nog tijd voor een kopje thee. Het leuke is dat je iedere keer dezelfde mensen ziet (als er tenminste in een constant tempo wordt gelopen), zodat je ook iedere keer die personen kan aanmoedigen! Wat helemaal toevallig was, was dat ik Jan Erik (grondlegger van het FrontRunner team in Duitsland) bij de 23 km spotte en vervolgens ook op de andere punten. Altijd leuk als je nóg een bekende kunt aanmoedigen!
Dat cheeren is trouwens nog een hele sport op zich! Door mensen met behulp van het uitgedeelde cheering materiaal aan te moedigen, kweek je behoorlijk wat spierballen, je moet op tijd een foto maken en ook niet vergeten om in de benodigde voedsel- en drankvoorraad te voorzien. En het belangrijkste, je moet op tijd op ieder punt staan!
Gelukkig ging dat allemaal goed. Mijn vriend liep heel lang op een schema met verwachte finishtijd van iets meer dan 3 uur 30 minuten. Bij de 33 km zagen wij hem voor het laatst en toen lag hij nog steeds op dat schema. Wij wisten iedere keer als we het pace team van 3.30 hadden gezien, dat hij snel daarna door zou komen. Toen wij bij de finish de pacers voorbij zagen komen, verwachtten we hem niet lang daarna. Maar de minuten gingen voorbij en hij was nog in geen velden of wegen te bekennen… Toen begon ik me wel een beetje zorgen te maken. Gelukkig viel het allemaal mee. In de laatste kilometers kregen z’n benen het echter wel te verduren en toen heeft hij wat op de tijd moeten inleveren. Uiteindelijk is hij in een prachtige tijd gefinisht: 3.40.15.
Het was top om de marathon nu eens vanaf de andere kant mee te maken. Het mooie weer droeg ook wel bij aan het feit dat het leuk was om te supporten, als het regent is het waarschijnlijk nét iets minder leuk. Je maakt de sfeer helemaal mee, zonder er een eind voor te hoeven lopen ;-) Maar… als ik moet kiezen, dan loop ik toch liever zelf hoor! Dus wie weet wat ik de volgende keer doe!
Another mile to run... 