Another mile to run…

Wauw! Wauw, wauw, wauw! Dit weekend was de Amsterdam Marathon en de korte samenvatting is dat het boven verwachting goed ging! Super tevreden met een eindtijd van 4.35.31 en de manier waarop het ging. Dus mocht je geen tijd of zin hebben om verder te lezen, dan kun je het hierbij laten ;-) Maar mocht je wel nieuwsgierig zijn, dan volgt hier het eerste deel!

Het hele marathon avontuur begon allemaal op zaterdag. Toen ging ik namelijk m’n startnummer ophalen. Ik had met Angela en Esther op het Centraal Station in Amsterdam afgesproken, om vervolgens samen heen te gaan. Bij één van de winkeltjes in de IJ-passage zag ik de limited editions van Tony Chocolonely liggen. Mooi, kon ik de witte variant met wortel en walnoot inslaan voor na het behalen van de finish! (Overigens had ik de helft van de reep dezelfde avond al op, tja.. je moet toch even proeven of ie lekker is he ;-) )

   

Mmmm… een reep Tony Chocolonely voor na afloop! En een gezellige drukte bij de Sporthallen.

Toen ook Angela en Esther waren aangekomen, gingen we met de metro naar de sporthallen Zuid. Onderweg ging het uiteraard maar over 1 ding. Juist, ja. De marathon. Angela had net als ik geen perfecte voorbereiding en waarschijnlijk zal dit haar eerste en laatste marathon zijn. Voor Esther was het ook haar eerste marathon en de zenuwen liepen al flink op.

   

Check! Daar hangt mijn foto! En daar nog eentje! Finish halve marathon Amsterdam 2015.

Bij de sporthallen was het al flink druk. Vooral met buitenlandse deelnemers merkte ik. De marathon van Amsterdam is de grootste van Nederland. Ik had ook al gehoord dat het parcours op sommige stukken vrij saai is en dat Rotterdam veel meer sfeer heeft. Maar goed, daar zou ik me hopelijk wel doorheen slaan. Eerst haalden we de startnummers en running shirts op. Op de fotomuur spotten Esther en ik allebei onze fotootjes. Toch leuk om jezelf daar te zien hangen!

   

De standjes op de expo en samen met Lornah Kiplagat op de foto.

Daarna gingen we naar de expo. Ik heb nog niet zo heel veel marathon expo’s gezien (eentje om precies te zijn), dus voor mij is het nog leuk ;-) In Düsseldorf was de expo heel klein. Eén keer knipperen met je ogen en je was erdoor heen. Hier in Amsterdam was meer te zien en te doen. Margret en Edgar hadden zich inmiddels ook bij ons aangesloten. We zijn uiteraard bij alle fotostands op de foto geweest om ons als TCS Superhero te laten vastleggen ;-) Ook hebben we Lornah Kiplagat ontmoet die daar met haar hardloopkleding een stand had.

   

Ja hoor, die startnummers zijn binnen!

Het voelde een beetje als de huishoudbeurs en na een drankje was het tijd om weer naar huis te gaan. Want ja, inmiddels was het zes uur en ik moest natuurlijk nog een bord pasta bunkeren, m’n knieën intapen en alle hardloopspullen bij elkaar zoeken. Uiteindelijk lag ik om half 11 in bed. Iets later dan gepland, want de wekker zou weer om half 6 gaan…

   

Het was gezellig!

Gelukkig had ik wel goed geslapen en toen ik op zondag wakker werd voelde ik me ook redelijk uitgerust. Om zeven uur zou ik opgehaald worden, dus ik had alle tijd om me om te kleden, naar de wc te gaan etc. Uiteindelijk deed ik daar zo rustig over dat ik m’n pannenkoeken in de auto moest opeten, omdat ik daar geen tijd meer voor had ;-) We konden naast het Olympisch stadion parkeren wat heel relaxt was. Vervolgens even naar de leden ruimte van Le Champion geweest waar ik Fleur (fleurloves2eatsleeprunrepeat) voor de eerste keer ontmoette.

   

Rust in de ledenruimte van Le Champion. En daar issie… het stadion!

Zo vloog de tijd voorbij en na nog twee keer naar de wc te zijn geweest, besloot ik samen met Angela naar het stadion te lopen. We waren daar ongeveer tien over half 9. De tassen waren zo afgegeven dus klaar om naar het startvak te gaan zou je zeggen. Maar nee hoor, ik moest gewoon wéér plassen. Helaas stonden bij de dixies veel langere rijen dan bij de wc’s in de sporthallen, maar ja, als je moet dan moet je. Uiteindelijk konden we om tien over 9 naar ons startvak toe lopen.

   

Het gaat bijna beginnen!

De sfeer als je het stadion in loopt is echt top. Je voelt je inderdaad een superhero. En je weet dat als alles goed gaat, je na een paar uur weer hier aankomt. Echt even een kippenvel momentje! Om half 10 klonk het startschot en konden alle vakken één voor één op weg. Ik startte samen met Angela in groen, het één na laatste vak. Voordat wij dus daadwerkelijk het stadion uit konden was het tien voor 10, maar toen waren we dan toch ook eindelijk echt op weg!

   

Hardloopoutfit aan, klaar voor de start!

Tja, en hoe het verder ging? Dat komt in deel 2 aan bod!