Dé najaarsklassieker is natuurlijk de Zevenheuvelenloop! Voor zo’n hardloopfeestje ga ik graag richting Nijmegen. Monique had zich ook ingeschreven en startte in hetzelfde startvak dus we konden gezellig samen die kant op. Eigenlijk had ik weinig tot geen verwachtingen vooraf. Afgelopen donderdag voelden m’n benen erg zwaar aan en had ik al moeite met 7,5 km, dus laat staan dat ik nu vrolijk fluitend 15 km zou kunnen lopen… Dat het soms echter anders gaat dan je verwacht, bleek afgelopen zondag maar weer! Want ik zal het maar meteen verklappen, ik liep ruim 6 (!!) minuten sneller dan vorig jaar!
De start was pas om 13.35 uur voor ons, dus we hoefden niet ’s ochtends in alle vroegte richting Nijmegen. Om kwart over 10 vertrokken we voor onze mini vakantie (want ja, zo voelt het wel als je helemaal naar de andere kant van het land moet ;-) ) en ruim anderhalf uur later stonden we op het Keizer Karelplein. We besloten eerst even over de expo te lopen, maar wat een drukte zeg! Ik denk dat ik nauwelijks een kraampje heb gezien, alleen de rug van de meneer die voor mij liep. Naja, vast beter voor mijn portemonnee ;-)
Daarna liepen we richting de startvakken. Een fotootje hier, een dixie bezoek daar, omkleden, nog een dixie bezoekje en voor we het wisten was het tien voor half 2. Goh, nu moesten we toch nog even haasten om op tijd in het startvak te komen. Maar, enkele minuten voordat het startschot zou klinken, stonden we ergens in vak rood opgesteld. Laat maar komen dachten we! Helaas duurde dat nog wel even. In eerste instantie gebeurde er om 13.35 niets en bijna tien minuten later stonden we nog steeds op dezelfde positie. Vervolgens konden we onder het genot van een flinke regenbui voetje voor voetje enkele meters opschuiven en net toen we er al bijna geen zin meer in hadden, schoot het wat meer op. Uiteindelijk konden we om 14.00 uur aan ons Zevenheuvelen-avontuur beginnen!
1 – 4 km
Mijn plan was lekker lopen te lopen. Ik hoopte dat ik het niet al te zwaar zou krijgen en dat ik zo rond de anderhalf uur zou finishen. Dan zou ik tevreden zijn. Als ik langzamer zou zijn dan vorig jaar, dan zou ik ietwat teleurgesteld zijn en zou ik sneller dan de anderhalf uur zijn, dan zou het meer dan geslaagd zijn. De eerste kilometer gaat natuurlijk altijd te snel. Zo ook nu. Een gemiddelde van 5.33 min/km zou ik niet gaan volhouden. Naja, als ik hem maar onder de 6.00 min/km kon houden! De eerste stukken vals plat dienden zich aan, maar dat was prima te doen. Omhoog hield ik m’n stapjes klein en zakte mijn tempo iets, maar naar beneden kon ik dat weer goed maken.
5 km
Op dit punt in het parcours is de eerste langere klim. Tot mijn eigen verbazing had ik tot nu toe een redelijk goede gemiddelde pace, dus dat deze klim wat langzamer ging, was niet erg. Ik hield stug vol tot ik eindelijk boven was.
6 km
Hier stond een drankpost langs de kant van de weg. Ik had vooraf eigenlijk al wat dorst en besloot hier een bekertje water te pakken. Meestal drink ik die rennend op, maar omdat ik nu het idee had dat ik toch niet voor een tijd ging, besloot ik even te wandelen en rustig mijn water op te drinken. Ik weet niet wat erin zat, maar wauw, daarna ging ik als een speer (oke, misschien lag dat ook aan het feit dat we daar weer naar beneden gingen ;-) ) In ieder geval zag ik dat ik geen tijd verloren had met dit pauzemomentje, want mijn gemiddelde rondetijd was weer netjes rond de 5.45 min/km.
7 – 10 km
Al heel snel voor mijn gevoel zat ik op de helft van de race. Ik bedacht me dat ik het donderdag nog zo zwaar had, maar daar was nu niets van te merken. M’n benen voelden goed! Ik had een gelletje meegenomen die ik op de helft wilde innemen. We bleken toen alleen net weer een beetje omhoog te moeten lopen, dus wachtte ik tot we weer wat naar beneden gingen. Een medewerker van het Rode Kruis was zo aardig om het afval aan te pakken, bedankt! Vervolgens vlogen de kilometers voorbij en voor ik het wist passeerde ik het 10 km bordje. Ik zag dat ik er iets meer dan 57 minuten over had gedaan. Huh, dat ging wel heel erg goed. Als ik dit zou gaan volhouden, dan zou er een prima tijd uit komen rollen! Vanaf dat moment besloot ik er voor te gaan en door te knallen.
11 km
Op dit punt zat er nog een venijnige klim. Ik merkte dat het zwaarder werd en dat mijn tempo terug liep. Hé, dat was niet de bedoeling! Ik had net bedacht ervoor te gaan. Gelukkig wist ik van vorig jaar dat het na deze klim nog voornamelijk naar beneden zou lopen en daar zou ik weer tijd kunnen goed maken.
12 – 15 km
En ja hoor, het parcours liep naar beneden en ik liep harder en harder! Yeah, dat ging lekker! Zelfs de laatste paar 100 meter die weer wat omhoog liepen, hielden mij niet tegen om snel te finishen. De finish in zicht, de armen omhoog (sorry meneer die vlak achter me bleek te lopen) en yes, ik was binnen! Kijkend naar mijn horloge kon ik bijna niet geloven dat ik 1.25.28 had gelopen! Wauw, deze tijd had ik echt niet verwacht! Vorig jaar liep ik 1.31.43 dus dit was een geweldige verbetering. Als ik in dit tempo de DTD had gelopen, had ik een PR gelopen, dus blijkbaar ben ik lekker op dreef.
Na afloop kwam ik Monique al snel weer tegen en ook zij had een super goede race gelopen! Ik had echt een runnershigh te pakken en dat smaakt naar meer. Dus ik ben nu al aan het bedenken hoe ik deze lijn ga doorzetten en welke wedstrijden ik binnenkort ga lopen :-D
Another mile to run... 