Another mile to run…

Ieder jaar is het eigenlijk wel vaste prik: de laatste zondag van juni doe ik dan mee aan de Marquetteloop in Heemskerk. Een thuiswedstrijdje! Altijd leuk om te doen. Gezellig en lekker dicht bij. Voorgaande jaren liep ik de 14 km, dit jaar besloot ik voor het eerst voor de 7 km te gaan. Het rondje is namelijk 7 km en als je dus 14 of zelfs 21 km loopt, zit er niets anders op dan 2 of 3 keer hetzelfde rondje te lopen. Eén rondje vond ik dit jaar wel genoeg, maar daar heb ik wel alles uitgehaald wat erin zat!

In mijn trainingsschema had ik dit wedstrijdje ingepland. Het doel? Volle bak ertegen aan gaan! De dagen voorafgaande aan de race begon ik me wel af te vragen wat volle bak nu op dit moment eigenlijk voor mij betekent. Het liefste wilde ik met een gemiddelde pace van 5.30 min/km of sneller lopen. Als ik dan 5.28 min/km zou halen, zou ik echt tevreden zijn. Maar goed, ik wist niet of me fit genoeg voelde. Ik was wat moe, maar ja, het zou ook kunnen zijn dat ik alvast een excuus aan het zoeken was mocht het niet gaan lukken. Ik zou wel zien waar het schip zou stranden!

In tegenstelling tot de weken ervoor, was het nu gelukkig minder warm. Dat was in ieder geval positief! Daartegen over stond dat het flink was gaan waaien. Aangezien zo ongeveer een derde van de route over een polderweggetje gaat zonder enige vorm van beschutting, was dat weer wat minder. Zeker toen bleek dat we de 18 knopen wind vol tegen zouden hebben…

   

Klaar voor de start!

De start was om 11.45 uur, wat betekende dat ik me ’s ochtends in ieder geval niet hoefde te haasten. Ik kon  rustig aan doen en tegen elven op de fiets naar de start gaan. Na een korte warming up in het startvak, klonk om 11.44 uur al het startschot. Ehhhh, ik was er nog niet klaar voor! M’n horloge had nog geen GPS en ik wilde toch echt de afstand en de gemiddelde snelheid af kunnen lezen. Dus braaf aan de kant gewacht tot mijn horloge verbinding had gevonden en toen kon ik de mat over ;-)

De eerste 2-3 km liepen we nog vrij beschut en hadden we geen last van de wind. De eerste kilometer schoot ik ervandoor en liep ik m’n snelste ronde: 5.04 minuten. Ik wist dat het te snel was, maar ik wist ook dat ik wat tijd zou verliezen in de polder, dus dan was dit niet erg. Monique stond nog langs de kant voor een aanmoediging en een foto, super leuk!

Normaal gesproken ben ik nooit zenuwachtig voor een wedstrijdje, maar nu, voor 7 km gewoon wel… Ik wilde graag dat het goed zou gaan! Dat merkte ik ook wel aan mijn ademhaling en hartslag. Ik liet het tempo iets terugzakken om niet al mijn kruit te verschieten, maar bleef onder die 5.30 min/km. De tweede kilometer ging ook lekker en daarna doken we vrij snel de polder in.

   

Hij gaat lekker!

Het verstandigste was natuurlijk om met een groepje in de polder te lopen, zodat je elkaar wat uit de wind kon houden. In eerste instantie liep ik ook met wat mensen om mij heen. Het groepje viel wel al vrij vlot uit elkaar doordat iemand toch wat sneller liep (en daar kon ik niet bij aanhaken) en doordat twee anderen toch wat langzamer liepen. Ik besloot in mijn eigen tempo door te gaan en te kijken of ik naar het volgende groepje toe kon lopen. Dat lukte, maar het alleen tegen de wind in lopen kostte wel veel energie. Toen ik bij het groepje aan was gekomen, had ik moeite om het tempo vol te blijven houden en zakte ik toch weer wat terug. Vervolgens liep ik dus weer alleen wat het niet makkelijker maakte.

Niet veel later werd ik in een gestaag tempo weer ingehaald door de twee mensen die eerst wat te langzaam voor mij liepen wat mij deed realiseren dat zij het beter aangepakt hadden dan ik ;-) Ik kon weer bij hen aanhaken, maar toen waren we alweer bijna de polder uit. Zoals ik al verwachtte, viel ik in de polder qua snelheid wat terug, maar ik hoopte dat ik het weer zou kunnen oppakken. Ik merkte wel aan mijn ademhaling en hartslag dat het pittig was. Ik moest er hard voor werken! Toen ik het 5 km punt passeerde, had ik een tijd van 26.58 minuten. Ik had geen idee meer wat mijn PR was, maar ik vond dat ik lekker bezig was (later bleek dat mijn PR 27.06 was, dus die heb ik ook nog even kunnen aanscherpen!).

   

Yes, binnen! En de ‘medaille’…

Na die 5 km kwamen we de polder weer uit en ging het lopen weer iets gemakkelijker. Ik durfde nog niet op mijn horloge naar mijn gemiddelde overall snelheid te kijken. Ik was bang dat als het langzamer dan 5.30 min/km zou zijn, ik mentaal een ‘klap’ zou krijgen. Ik besloot dat ik pas bij het ingaan van de laatste kilometer zou mogen kijken. Toen die in ging, ‘moest’ ik dus wel en tot mijn verrassing zag ik dat ik heel netjes op schema lag!

Door dit nieuws leek ik wel vleugels te krijgen en kon ik de laatste kilometer er nog een versnelling uit persen. Uiteindelijk ben ik gefinisht in 38.24! Ik was heel, heel tevreden met deze tijd! Maar waarom was ik nu zo gefixeerd op mijn tijd? Het gaat toch om het lekker hardlopen? Jazeker, maar ik heb ook een einddoel. En dat is de Dam tot Dam binnen 1,5 uur lopen. Ik weet nog niet of het erin zit, maar voor mijn gevoel zou het wel een hele lastige missie worden als ik nu 7 km niet op deze snelheid had kunnen lopen. Gelukkig is het gelukt en kan ik kijken of ik door kan gaan pakken!