Another mile to run…

De zestig van Texel in drie woorden? Heel veel wind! Oké, en: heel erg gezellig! Ook al waaide het nog zo hard, de gezelligheid overheerste gelukkig wel ;-) Een aantal toppers hebben gewoon de hele tocht gelopen, wij mochten de zestig kilometer over ons vieren (Monique, Margret, Tom en ik) verdelen. Ik neem je mee naar Texel!

Half 7 is vrij vroeg op je vrije dag, maar dat was toch echt het tijdstip waarop ik moest vertrekken! Het was voor een goed doel, dus vooruit ;-) Eerst naar Monique en Michel gereden en met z’n drieën naar de boot gegaan. Daar sloot Tom zich bij ons aan en tegen negenen waren we op Texel! Margret was al op Texel en zouden we bij de start zien.

   

Startnummer halen en thee drinken! ;-)

Het eerste wat we deden was ons startnummer ophalen. Dat was niet zo ver bij de boot vandaan, we konden er gemakkelijk naar toe lopen. Daar was ook de start van de 60 km. De lopers van de 120 km waren die ochtend vroeg al gestart en begonnen bij de finish. Zij liepen de ronde dus eigenlijk twee keer, een keer heen en een keer terug. Het startnummer kon in een tent afgehaald worden. Er waren ook tentjes waar je je kon omkleden en waar ze koffie en thee hadden. Lekker kneuterig allemaal ;-) Op zich niets mis mee, alleen was het ’s ochtends nog vrij koud en de wind was toen ook al aangezet. Dat was dus even koukleumen aangezien de tenten niet verwarmd waren. Naarmate de koffie en thee tent steeds voller werd, werd het overigens ook steeds warmer ;-)

   

Deze topper liep de 60 km! Nog best een drukte in het startvak, blijkbaar toch veel animo om 60 km te lopen!

Om half 11 startten de lopers die zelf de volledige 60 km liepen. Na Petra, Michel, Nicole, Manon, Addie en Sander succes gewenst te hebben, zwaaiden we ze uit bij de start. Niet lang daarna mochten wij ook starten! Margret nam etappe 1 voor haar rekening en startte tegelijk met Edgar die voor een ander team liep. De eerste etappe ging voor een groot gedeelte over het strand. En dat was pittig! Ten eerste omdat het hoog water was en ten tweede omdat de wind pal uit het Noorden kwam en ze die dus tegen hadden. Monique, Tom en ik vertrokken met de bus naar het eerste wisselpunt. Dat was trouwens prima geregeld! Je kon je met de bus van punt naar punt laten brengen, zodat je niet zelf vervoer hoefde te regelen.

   

Even wat teamfoto’s!

Bij het eerste punt hadden we eerst de tijd om iedereen die we eerder die ochtend hadden uitgezwaaid aan te moedigen. Het was een hele fijne plek om even te vertoeven, want het lag midden in het bos waardoor we daar wat minder last van de wind hadden. Daarna kwam Margret aan en kon Monique aan etappe 2 beginnen. Ook zij had ontzettend veel mazzel met het feit dat ze een stuk strand voor haar kiezen kreeg ;-) Net als Margret deed Monique het echt super goed.

   

En nog meer gezelligheid!

Tom en ik gingen met de bus naar het volgende wisselpunt waar we eerst weer de 60-km lopers konden aanmoedigen. Wat zagen ze er allemaal nog fris uit! Met een laatste eindsprint kwam Monique er vervolgens aan en mocht Tom gaan lopen. Hij vertrok als een speer, maar kwam op een gegeven moment Petra tegen en liep de rest van de etappe met haar mee als support.

   

Edgar en Margret bij de start en Petra bij het eerste wisselpunt

De laatste etappe mocht ik voor mijn rekening nemen. Die etappe was 16,8 km lang. Toen ik me inschreef had ik me ingesteld op 15 km aangezien 60 delen door vier 15 is. Dat vond ik een week na de marathon al een eind, maar toen ik hoorde dat het 16,8 km was, werd die 1,8 km extra toch wel even een ding. Je denkt nu misschien, wat is nou 1,8 km, maar toch kan dat mentaal net de druppel zijn. Maar goed, ik zou gewoon rustig gaan lopen en dan moest het wel goed komen. In aanloop naar de marathon kreeg ik echter af en toe weer last van een bekend pijntje en die marathon hakte er behoorlijk in. Eerlijk gezegd voelde ik me niet fit genoeg om de 16,8 km te gaan lopen. Na mijn twijfels gedeeld te hebben, bood Margret aan om halverwege mijn etappen nog een illegale wissel te doen en daar was ik zo blij mee! Op die manier kon ik wel starten en lopen, maar wist ik dat ik me niet over de kop hoefde te lopen.

   

Wisselen!

Aangezien Tom met Petra had meegelopen, kon ik na onze wissel ook gelijk bij Petra aanhaken. Ik besloot bij haar te blijven, aangezien ze al zóveel km had gelopen en wel support wat kon gebruiken. Kon ik mooi wat snoepjes aangeven en spullen voor Peet opbergen die niet meer nodig waren. Ondertussen kon ik al vers gestarte loper ook genieten van Texel. Volgens sommigen was etappe 4 het minst mooie deel, maar ik vond het heerlijk lopen zo langs zee over de dijk en door wat pittoreske dorpjes. Kwam waarschijnlijk ook doordat we daar wind mee hadden ;-)

   

De bussen waren top! Na drie ritjes mocht ik eindelijk starten met mijn etappe!

Na 8 km begon m’n knie wat te protesteren en na 9 km besloot ik Margret te bellen om te vragen waar ze was. Gelukkig was ze in de buurt en ze zou me tegemoet fietsen. Uiteindelijk ben ik na 9,5 km afgelost. Margret was weer opgeladen, dus zij spurtte ervandoor. Ik moest me even omkleden en kon daarna de route op de fiets verder vervolgen. Het was eigenlijk wel fijn om even uit te fietsen! Niet lang nadat ik op de fiets zat haalde ik Petra in en besloot ook nu bij haar te blijven. Ik weet hoe belangrijk support kan zijn als je zo’n prestatie levert. Het is gewoon fijn om iemand bij je te hebben die je kan opbeuren als je erdoor heen zit. En zeker die laatste kilometers waren zwaar, omdat we daar wéér wind tegen hadden en het ook nog eens een stukje omhoog ging.

   

Heel veel dijken gezien en na 9,5 km mocht ik de etappe fietsen afmaken!

Uiteindelijk finishte Petra mooi binnen de tijdslimiet. Echt heel knap gedaan van haar!! Ook de anderen waren goed gefinisht. Heel veel respect voor iedereen die deze loop heeft gedaan. Ik heb namelijk 1 ding geleerd, een ultramarathon zal ik niet snel gaan doen ;-)

Het was een top dagje zo op Texel, we hebben het erg gezellig gehad. Dus wie weet zijn we er over twee jaar wel weer bij! ;-)