Another mile to run…

Wel, niet, wel, niet… wat heb ik afgelopen periode getwijfeld over mijn deelname aan de marathon van Amsterdam. Midden in je schema vier weken niet tot nauwelijks kunnen trainen en daarna weer moeten opbouwen is niet echt goed voor je conditie en zelfvertrouwen. Ik heb dus veel nagedacht en samen met de fysio een alternatief schema opgesteld waarbij het met minimale training mogelijk zou moeten zijn om de marathon te lopen. Afgelopen zondag was het voor mij D-Day. Ik zou 31,5 km gaan lopen en zou aan de hand daarvan beslissen wat ik zou gaan doen. Hoe die training mij verging lees je hier!

Esther is ook in training voor de marathon van Amsterdam en zodoende dachten we dat het wel gezellig zou zijn om een lange run samen te lopen. Esther traint bij Atlethic Point, een hardloopgroep, die toevallig afgelopen zondag 3 uur en een kwartier zou gaan lopen. Ik mocht aansluiten en dat leek me top, want op die manier kon ik eens in een andere omgeving lopen, maar wel samen met anderen. Ik was wel een beetje zenuwachtig voor de lange loop, omdat ik 2 weken geleden 23,5 km had gelopen en de langste run daarvoor was echt bijna 2 maanden geleden.

Op zondag moest ik om 9 uur in Vleuten zijn. De avond ervoor was ik gezellig uit eten geweest, naar de film Bridget Jones gegaan en had ik na afloop nog een drankje gedaan. Uiteindelijk lag ik om 1 uur in bed… Oeps, niet echt een top voorbereiding voor een ruime 30 km waarbij je om kwart voor zeven je bent uit moet! Ik was ‘gelukkig’ niet de enige, want Esther had een vrijgezellenfeestje achter de rug ;-) De loopgroep was al om 8 uur vertrokken, maar kwam ons ophalen. Heel fijn, want 8 uur in Vleuten had ik echt niet gered. We deden het grootste gedeelte samen met de groep en daarna zouden we zelf nog een aantal kilometers lopen.

Om 9 uur was het nog niet zo heel warm. Ik ging dus lekker van start. Ik merkte wel dat ik minder snelheid had dan de rest van de groep, maar dat was op zich geen probleem. Ongeveer 100-200 meter voor ons liepen nog twee vrouwen die in Eindhoven de marathon gaan lopen en daarvoor liep een groepje dat in de training is voor de marathon van Valencia. Af en toe kwamen de snelle lopers ons tegemoet lopen en dan lagen we weer gelijk. We werden de gehele weg begeleid door een trainer op de fiets en onderweg waren er drie drankposten met bananen en ontbijtkoek, verzorgd door iemand die met de auto meereed. Echt zo fijn!!

Af en toe konden we dus even stoppen, maar verder lag ons tempo zo tussen de 6.00 en 6.20 min/km. Ik zat wel in een hoge hartslagzone, maar had genoeg adem om nog te kunnen kletsen. De kilometers gingen op die manier gelukkig snel. Voor ik het wist zaten we al op 5 km en toen moest ik voor mijn gevoel nog inkomen. Ik deelde de run in mijn hoofd steeds op in blokjes van 5 en het eerste blokje ging dus prima. Bij iedere 2,5 km nam ik een Powerbar gelsnoepje.

Bij ongeveer 10 km stond de eerste drankpost. We stopten even voor wat water en een banaantje, maar gingen daarna ook wel weer snel verder. Dat was fijn, want anders raak je zo uit het ritme. We kwamen voor mijn gevoel al snel aan bij het 15 km punt. Het begon ondertussen wel al aardig warmer te worden. Er was geen wolkje aan de lucht te zien en de zon brandde flink. We liepen voornamelijk over polderweggetjes en zijn o.a. in Montfoort en Harmelen geweest.

Na 15 km kreeg ik het ietsje zwaarder. Het tempo lag nu steeds tussen de 6.20 en 6.40 min/km. Op zich verder nog niets aan de hand, maar het kletsen werd van mijn kant wel wat minder ;-) Bij 22 km waren we weer terug bij ons startpunt. De rest van de groep stopte hier, omdat ze er al genoeg kilometers op hadden zitten. Wij konden even snel naar de wc en gingen daarna weer verder. Misschien dat het stopje voor mij toch te lang geduurd had, want ik moest daarna echt heel erg inkomen. We gingen het Lint op en inmiddels was het een graadje of 26… Wat betekende dat de gevoelstemperatuur zo’n 36 graden was!! Op het Lint was geen schaduwplekje te vinden en daar kreeg ik het zwaar. Heel zwaar. Vooral mentaal werd het een strijd. Ik was zo blij dat ik samen met Esther liep! Anders was ik er vast ergens bij gaan zitten (of liggen, want dat wilde ik eigenlijk het liefste!). Nu wist zij me op te peppen door te lopen. Bij 25 km moesten we echt even wandelen. Ik kón voor m’n gevoel gewoon niet meer. M’n ademhaling zat ook heel erg hoog en die moest ik echt weer even onder controle krijgen. Op een gegeven moment gingen we weer langzaam verder op weg. Met een pace van ongeveer 7.00 – 7.10 min/km kon ik het enigszins volhouden. Maar harder ging gewoon niet, want m’n lichaam was op. Na 26 km kwamen we bij een meertje (de naam weet ik even niet meer) en daar hebben we nog wat fotootjes gemaakt.

De laatste 4 km heb ik niet kunnen praten en moest ik mezelf echt voorhouden dat ik alleen maar m’n ene voet voor de andere hoefde te zetten en dat ik er dan vanzelf zou komen. Toen kilometer 29 inging was ik dan ook erg opgelucht. Inmiddels had ik namelijk al besloten dat 30 km vandaag mans zat zou zijn en 31,5 km zou het niet worden voor mij! Wat was ik blij toen ik die 30 km haalde!! Esther deed er nog een kilometer achteraan tot aan de sportschool, zij voelde zich nog best fit. Zo knap van haar! Ik ben echt blij dat ik samen met haar kon lopen en dat ik zoveel steun aan haar heb gehad!

Na afloop deden we nog even een drankje en kon ik moe maar voldaan naar huis. Voldaan omdat ik gewoon de 30 weer eens had aangetikt, het gezellig was én omdat ik geen enkel pijntje aan m’n knie had gehad! En ohja, daar zou ik vanaf laten hangen of ik op 16 oktober aan de start van de marathon verschijn. Dus… ik zeg JA tegen de marathon! Maar of ik die ja met volle overtuiging zeg… Ik vind het namelijk eigenlijk doodeng, omdat ik zo hoop dat ik me dan niet zo voel als vandaag. Want het tempo was vanaf kilometer 26 voor mij echt wel traag. En vandaag was ik er op dat moment bijna, maar straks moet ik dan nog 16 (!) kilometer. Zal ik dat wel gaan redden?? Mijn voorbereiding is natuurlijk niet top en eigenlijk heb ik alleen vandaag een echt lange duurloop gelopen. Ik hoop zo dat m’n lichaam het aankan en dat het mentaal goed gaat. Ik heb nog drie weken om me psychisch voor te bereiden… wordt vervolgd!