Another mile to run…

Een week geleden was het dan zover! De halve marathon van Berlijn! Afgelopen weken was dit niet de race waar ik het meest naar toe had geleefd, dat is namelijk de marathon, maar ik had er zeker zin in!

Op zaterdag kon bij de expo van de halve marathon het startpakket worden opgehaald. Wij waren er aan het einde van de middag en konden zo doorlopen. Getuige de bordjes met ‘wachttijd vanaf hier 15 minuten’ (a la de Efteling) was het eerder op de dag een stuk drukker geweest! Goed moment uitgekozen dus. Na het ophalen van het startnummer nog even over de expo gelopen en zowaar nog iets gekocht. Ik wilde namelijk graag een knalgeel shirt en had de week ervoor al half Zalando leeg gekocht, maar daar zat toen niet echt iets bij. Nu zag ik het het perfecte shirtje bij de stand van Adidas hangen!

   

Polsbandje en startnummer opgehaald. En tja, waarom ren ik Berlijn eigenlijk? Nou, voor dat biertje natuurlijk ;-)

Voor de race was ik blijkbaar toch wat zenuwachtiger dan gedacht, want na een onrustige nacht werd ik al vroeg wakker. Ach, dan kon ik er maar beter uit gaan en me al gaan voorbereiden (lees, rustig ontbijten met pannenkoeken met chocopasta en banaan!). Ook tapete ik m’n knie opnieuw in. Gelukkig had ik niet al te veel last en ik hoopte dat het zo zou blijven.

Om half 10 was het tijd om richting de startvakken te lopen. We zaten in een appartement van Airbnb vlakbij de start. Geen gedoe met de metro dus en lekker lopend heen. Het zonnetje scheen en het beloofde een mooie dag te worden.

   

Niet zelfgemaakt, maar evengoed erg lekker deze pannenkoeken met chocopasta! Daarna richting de start.

In het startvak overdacht ik nog even mijn tactiek. Ik zou m’n gemiddelde snelheid om 5.50 min/km proberen te houden. Als ik dat zou volhouden, zou ik mijn PR verbeteren. Misschien zou ik ook nog kunnen versnellen de laatste kilometers, maar als dat met m’n knie niet zou gaan, zou het ook niet erg zijn en zou ik gewoon langzamer verder lopen. Als ik er maar van ging genieten!

   

Ja hoor, klaar voor!

Het startschot klonk en we mochten op weg! Wat een publiek bij de start! Maar niet alleen daar viel me op, overal langs de route stonden mensen om je aan te moedigen. Heel leuk! Ons persoonlijke supportteam stond bij de start en juichend begon ik aan de eerste kilometer van de halve marathon. Als snel naderden we de Brandenburger Tor. Heel gaaf om daar onderdoor te lopen. Vervolgens moesten we een lang stuk rechtuit. In de verder zag ik wel één of andere zuil staan waar we naar toe moesten, maar het duurde voor mijn gevoel ontzettend lang voordat we daar waren. Uiteindelijk toch het punt gepasseerd en toen kwam ook al vrij snel de eerste drinkpost. Ik zat lekker in mijn ritme met een keurig gemiddelde van tegen de 5.50 min/km aan, dus in eerste instantie twijfelde ik of ik vaart zou gaan minderen voor een glas water. Tijdens de halve marathon van Amsterdam had ik namelijk ook niets gedronken, maar ja, toen was het ook niet zo warm. Het leek me toch verstandiger om wel een glas mee te pakken, dus dit gedaan. Tijdens het rennen half opgedronken, een energiesnoepje erbij en ik kon er weer even tegenaan.

Een goede start is het halve werk toch?!

Bij het 10 km punt weer water genomen en daar stond het persoonlijke supportteam ook weer. Dat gaf meteen een boost! Op die boost kon ik de volgende kilometers maken. Het ging gewoon lekker. Ik voelde me goed! Van m’n knie had ik niet echt last en ik merkte dat ik het conditioneel nu veel beter aan kon dan in Amsterdam. Het was warm, maar daar had ik ook niet al te veel problemen mee. Ik had fijne muziek om op te lopen en genoot van al het publiek.

Bij het 10 km punt nog net zo vrolijk!

De drinkpost van 14 km sloeg ik even over, want ik had het iets te laat door dat er water stond. Bij de 16 km wel weer water meegepakt. Ik zag dat ik onder mijn schema van Amsterdam liep. Top! Bij 17/18 km begon de vermoeidheid echter wel wat toe te slaan. Ik hield mezelf voor dat ook al was ik nu moe, ik moest blijven genieten want het zou binnen een paar kilometer voorbij zijn. Dat hielp. M’n tempo zakte wel iets, maar niet al te veel. Op een gegeven moment liepen we ook nog langs Checkpoint Charlie wat ik erg leuk vond. En toen brak alweer de laatste kilometer aan. Echt versnellen kon ik niet meer, ik probeerde m’n tempo zo goed en kwaad als het ging vast te houden. Ik zag wel al dat ik hoe dan ook een nieuw PR zou lopen, dus dat was een super gevoel.

Iets vermoeider, maar nog steeds blij! De finish is in zicht!

En toen kwam ik de finish over in een tijd van 2.03.57!! Vooraf totaal niet verwacht, maar heel leuk. En het mooiste was dat ik gewoon heel erg lekker had gelopen.

   

Gehaald!! Blij, blij, bij! En dit is de geweldig mooie medaille!! (Ahum… ;-) )

Na afloop hebben we ’s middags het beloofde Duitse biertje gedronken op het terras. Het was heerlijk weer, dus dat was totaal geen straf :-) Een goede start van de rest van de mini vakantie!